Caderno Social Periférico
13 may 2010
Os que non lles gustou o vídeo da "amante de Tano" son "pouco intelixentes" según...
O decano de Belas Artes e candidato á vicerreitoría de Estudantes. Sen comentarios sobre esta afirmación.
12 may 2010
11 may 2010
10 may 2010
DEBATE DE ESTUDANTADO
Hoxe celebramos o debate organizado polos Comités. Quero felicitar públicamente ao moderador, Iago Varela, que exerceu o seu labor con rigor. E agradecerlle á xente que asistiu ao acto a súa actitude. Coido que de novo asistimos a un exercicio de democracia moi aconsellable nos tempos que corren. O formato foi diferente a encontros anteriores, e bastante acaído para o caso do estudantado.
Cada un pode xulgar o que escoitou. Eu, desde logo, son o menos indicado para facer valoracións de conxunto. Simplemente, quixen reflectir as liñas mestras dun programa longamente debatido con asociacións e delegacións de alumnas/os. No caso dos Comités, os seus obxectivos programáticos atoparon eco na miña primeira intervención para logo, entrar na quenda de réplica e nas preguntas do auditorio.
Quero salientar en particular as preguntas que nos fixo o auditorio, porque reflicten problemas reais: déficits nos cursos de maiores, problemas de adaptación do grao, descoito cara aos egresados de Ciencias do Mar, insuficiencias na titulación de Traducción e Interpretación, incertidumes dos estudantes de diplomaturas…O feito de descoñecermos os que debatíamos o contido das preguntas deu, desde logo, máis vivacidade ao acto.
Logo están as cuestións más programáticas. Penso que quedou clara a nosa aposta por unha universidade pública, democrática, galega e de calidade. E penso, ademáis, que a proposta de Nova Universidade vai supor un empurrón a moitas iniciativas que, polo ben do alumndo, hai moito tempo que tiñan que estar desenvolvidas.
Cada un pode xulgar o que escoitou. Eu, desde logo, son o menos indicado para facer valoracións de conxunto. Simplemente, quixen reflectir as liñas mestras dun programa longamente debatido con asociacións e delegacións de alumnas/os. No caso dos Comités, os seus obxectivos programáticos atoparon eco na miña primeira intervención para logo, entrar na quenda de réplica e nas preguntas do auditorio.
Quero salientar en particular as preguntas que nos fixo o auditorio, porque reflicten problemas reais: déficits nos cursos de maiores, problemas de adaptación do grao, descoito cara aos egresados de Ciencias do Mar, insuficiencias na titulación de Traducción e Interpretación, incertidumes dos estudantes de diplomaturas…O feito de descoñecermos os que debatíamos o contido das preguntas deu, desde logo, máis vivacidade ao acto.
Logo están as cuestións más programáticas. Penso que quedou clara a nosa aposta por unha universidade pública, democrática, galega e de calidade. E penso, ademáis, que a proposta de Nova Universidade vai supor un empurrón a moitas iniciativas que, polo ben do alumndo, hai moito tempo que tiñan que estar desenvolvidas.
DEBATE ORGANIZADO POR COMITÉS
Esta mañá durante a celebración do debate organizado por asociación de estudantes "Comités"
Foto de Digna Besadío (descargada do DUVI)
enlace noticia
9 may 2010
O DÍA DE EUROPA
Xa hai 60 anos da declaración de Robert Schuman! Se hoxe vivise, tería un forte desacougo polas tensións que ten a idea de Europa e pola miopía duns xefes de goberno sen a amplitude de miras necesaria como para avanzar decisivamente na integración europea.
Hoxendía, cando moitos dos gobernantes do Leste de Europa conciben a Unión como un mercado para os seus bens e servizos e como un dos caladoiros financieiros nos que obter uns fondos para o seu desenvolvemento –como foi o caso do tráxicamente finado L. Kaczynski ou é o do presidente checo V. Klaus-, é certo que os seus homónimos occidentais tampouco lle queren mellor ás políticas máis desenvolvidas para artellar o vello soño europeo. A hostilidade de Merkel e de Sarkozy cara á integración de Turquía é un exemplo sobranceiro da pouca xenerosidade coa que hoxe se vive dito soño.
Recén rematado o informe de sabios presidido por F. González, as súas conclusións, mais que pesimistas, son unha folla de rota para adoptar opcións estratéxicas de futuro. Desde logo, algúns quixéramos un prantexamento máis social. Pero sen dúbida os principais problemas son institucionais. Non tanto do aparello normativo canto da confianza nas propias institucións. O mellor reflexo é o moi baixo perfil que lles deron aos novos cargos as personalidades dos cadanséus titulares –Van Rompuy e C. Ashton-.
Con todo, a entrada en vigor do Tratado de Lisboa o 1 decembro 2009 afortalou algo o marco xurídico. Cando xa pasou o Ecuador da presidencia do Reino de España un pensa que a febleza das decisións deste semestre tería sido maior cos vellos Tratados. Falando de Europa, sempre queda o pequeno consolo de que, paseniñamente, pero algo se avanza.
Neste contexto, habería que espallar na Universidade de Vigo algo máis de adhesión e complicidade cos procesos de integración europea. E reparar en que a nosa posición ten que ser máis interactiva e de pertenza. Os proxectos europeos son unha das nosas grandes asignaturas pendentes, por máis que algo se ten avanzado nos últimos anos. E, desde logo, a mobilidade de estudantes e PDI. Que nos catro anos seguintes obteñamos resultados moito mellores nestas estratexias vai ser unha das fundamentais varas de medir o progreso da nosa institución.
Hoxendía, cando moitos dos gobernantes do Leste de Europa conciben a Unión como un mercado para os seus bens e servizos e como un dos caladoiros financieiros nos que obter uns fondos para o seu desenvolvemento –como foi o caso do tráxicamente finado L. Kaczynski ou é o do presidente checo V. Klaus-, é certo que os seus homónimos occidentais tampouco lle queren mellor ás políticas máis desenvolvidas para artellar o vello soño europeo. A hostilidade de Merkel e de Sarkozy cara á integración de Turquía é un exemplo sobranceiro da pouca xenerosidade coa que hoxe se vive dito soño.
Recén rematado o informe de sabios presidido por F. González, as súas conclusións, mais que pesimistas, son unha folla de rota para adoptar opcións estratéxicas de futuro. Desde logo, algúns quixéramos un prantexamento máis social. Pero sen dúbida os principais problemas son institucionais. Non tanto do aparello normativo canto da confianza nas propias institucións. O mellor reflexo é o moi baixo perfil que lles deron aos novos cargos as personalidades dos cadanséus titulares –Van Rompuy e C. Ashton-.
Con todo, a entrada en vigor do Tratado de Lisboa o 1 decembro 2009 afortalou algo o marco xurídico. Cando xa pasou o Ecuador da presidencia do Reino de España un pensa que a febleza das decisións deste semestre tería sido maior cos vellos Tratados. Falando de Europa, sempre queda o pequeno consolo de que, paseniñamente, pero algo se avanza.
Neste contexto, habería que espallar na Universidade de Vigo algo máis de adhesión e complicidade cos procesos de integración europea. E reparar en que a nosa posición ten que ser máis interactiva e de pertenza. Os proxectos europeos son unha das nosas grandes asignaturas pendentes, por máis que algo se ten avanzado nos últimos anos. E, desde logo, a mobilidade de estudantes e PDI. Que nos catro anos seguintes obteñamos resultados moito mellores nestas estratexias vai ser unha das fundamentais varas de medir o progreso da nosa institución.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)