tag:blogger.com,1999:blog-10562612785424011532024-03-06T08:17:51.620+01:00Jaime CabezaCaderno Social PeriféricoJaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.comBlogger407125tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-63959047905177033212020-07-09T23:42:00.002+02:002020-07-09T23:42:20.584+02:00ALCALDES E ALCALDESAS DA MARIÑA, APAÑÁDEVOS POLA VOSA CONTA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dK3xRPBoBguici0XREddmQYvFRVy9XV6XrHYP0twK3qvB1_4denjr6Rr0Bu1mVWlXNRotQ-LeWtzaMKoJvJGjfHWN3p4mR2lj_FN-o6btunAjhuRsJtxfXVbrtc6gcgK_GUj96hyphenhyphenZ2o/s1600/Praia_Area_Viveiro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dK3xRPBoBguici0XREddmQYvFRVy9XV6XrHYP0twK3qvB1_4denjr6Rr0Bu1mVWlXNRotQ-LeWtzaMKoJvJGjfHWN3p4mR2lj_FN-o6btunAjhuRsJtxfXVbrtc6gcgK_GUj96hyphenhyphenZ2o/s320/Praia_Area_Viveiro.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Dez das catorce persoas que rexen
os Concellos da Mariña asinaron hoxe unha moi interesante declaración conxunta
da que trascendeu particularmente o pedimento de que se adiaran as eleccións nos
mesmos polo gromo de COVID19 que se está a espallar por esta zona de Galiza.
Non vou entrar nesta polémica tan quente onte a hoxe, pero si noutras partes da
declaración que teñen o mesmo nivel de interese.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En particular, quéixanse da
deixación de funcións da Consellería de Sanidade da Xunta de Galicia e do
desleixo que sufren por parte da Administración Autonómica, que unha vez máis
non asume as súas responsabilidades legais, senón que fai unha delegación
imposible de cumplir á vista das circunstancias por parte das Administracións
Locais. Os e as rexedoras dos Concellos expresan a súa fonda preocupación por
este abandono, no contexto dunha crise sanitaria de evidente carácter
supramunicipal. É dicir, a única xestión que fai unha Consellería dirixida por
un tal Vázquez Almuiña é pasarlles a pataca quente a uns Concellos que expresan
a súa incapacidade e imposibilidade material para garantir a saúde e a
seguridade dos seus cidadáns e cidadás. Pero claro, os membros da Xunta,
“impasible el ademán”, como lles aprenderon no partido.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A verdade é que teño relación con
algún deses Concellos. En particular, co de Viveiro, no que hai dous anos tiven
a oportunidade de colaborar na elaboración da súa Relación de Postos de
Traballo. Onte eu escoitaba na SER á súa alcaldesa María Loureiro e pensaba
canta razón tiña nas súas queixas. Ela xa ten moita experiencia de como a Xunta
non xestiona nada e logo os Concellos énchense de competencias impropias que
non lles debían corresponder. Nas miñas reunións coa moi eficiente e xenerosa
secretaria do Concello, María Luz Balsa, moito tivemos que reflexionar verbo de
se incluír no cadro de persoal postos de traballo que en lóxica competencial
debían ser responsabilidade da Xunta. Diversos servizos sociais, grupos de
emerxencias supramunicipais, unidades de atención sanitaria, persoal de prevención
de incendios e unha longuísima listaxe pon ás claras que os Concellos galegos
teñen que suplir a inoperancia da Xunta. Como resultado, teñen cadros de
persoal imposibles e dependen sempre de subvencións da Xunta, que non fai outra
cosa que repartir cartos. Repartir cartos é moito máis doado que
responsabilizarse dos servizos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
É dicir, o que está a pasar estos
días coa sanidade é unha paráfrase do que son sempre as relacións entre a Xunta
e os Concellos. Os Concellos, inzados de competencias impropias por mor dunha
política de deixación de funcións da Xunta. Os Concellos, cangados de
responsabilidades que non son súas, pero que teñen que desenvolver para que os
seus cidadáns e cidadás non queden desasistidos. E logo hai que aturar este
inmenso aparato de propaganda que fala da eficacia de Albertito Núñez! Hai que
calar cando di que votar vai ser tan seguro como ir á farmacia. Será pola súa
xestión!!! Se o domingo hai un chisco de seguridade nas mesas electorais da
Mariña, será grazas á lealdade institucional dunhas rexedoras e uns rexedores
locais, non pola traizón que lles fai a Xunta á xente destas comarcas do
Cantábrico.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por todo isto, hai que expresar
toda a solidariedade nosa con estos dez alcaldes e alcaldesas. Eles representan
o mellor do noso país e mándanos unha mensaxe de esperanza de que outra xestión
é posible en Galiza. Mellor dito, é posible unha Galiza na que haxa xestión a
prol da xente. A inoperancia da Xunta e a súa deslealdade co país non poden
gañar. Nen o domingo nen nunca máis.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Poño en foto a Praia de Area, en Viveiro. Un dos areais máis limpos e marabillosos do noso
país. A Mariña pasará este pequeno andazo. Tamén pasará a crise de Alcoa por
máis que a Xunta sega sen facer nada ao respecto. Pero hai sen dúbida unha
débeda grande de investimentos con estas comarcas.</span>Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-56944375109541475502020-07-05T23:05:00.002+02:002020-07-05T23:05:24.841+02:00O PUBLIQUÍSIMO HOSPITAL ÁLVARO CUNQUEIRO: LEVAMOS CINCO ANOS DE “PAGANINIS”<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzsjl8VRj1_LZvVZkW331jU3yzit_qC2v8iCSFMyc5Xy_lHca0jcvfTL9shRervG7GxRmwcItKTO1J6X99-hiQJc36JsaTZZfHRRQ3Omb3ZzI60y9mNxsS407lJrIIoMGeENE1o7pMlok/s1600/38967185.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzsjl8VRj1_LZvVZkW331jU3yzit_qC2v8iCSFMyc5Xy_lHca0jcvfTL9shRervG7GxRmwcItKTO1J6X99-hiQJc36JsaTZZfHRRQ3Omb3ZzI60y9mNxsS407lJrIIoMGeENE1o7pMlok/s320/38967185.jpg" width="210" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">Na páxina web do
Servizo<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Gelego de Saúde se expresa o
seguinte:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">A Xunta de Galicia construíu en Vigo un novo
Hospital Público que presta asistencia sanitaria a máis de 600.000 veciños
desta cidade e a súa área de influencia. Trátase da obra sanitaria pública de
maior envergadura que se acometeu nos últimos tempos en España.</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;"><br style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;" />
<span style="background: white;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">Con esta nova infraestrutura asistencial, que forma parte do
sistema multihospital, dáse resposta con visión de futuro a unha necesidade
histórica, e faise xustiza coa área sanitaria máis poboada de Galicia”.</span> A
área metropolitana de Vigo xa dispón dun hospital público dos máis modernos de
Europa, situado na vangarda tecnolóxica, no que prestan asistencia os profesionais
sanitarios do Servizo Galego de Saúde, e que ofrece as mellores condicións
asistenciais para pacientes e profesionais</span></span></i><span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">”.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">Seguro
que desde o Alén D. Álvaro Cunqueiro chíscanos un ollo para que riamos a
gargalladas, como cando se auto-proclamou gañador do inexistente premio Mark
Twain. Porque o que aparece no párrafo anterior é unha fabulación máis grande
das que escribía noso galego máis xenial. Nin a Xunta contruiu ese hospital nen
é público. Polo que non se fixo xustiza ningunha. En realidade, o hospital xa
abriu as súas portas hai cinco anos, en xuño do 2015. Desde aquela xa estiven
dúas veces internado nel e, por moito que tentei racanear o máis posible e ser
o máis ruín do mundo, o certo é que non puiden evitar que a Sociedade Concesionaria
Novo Hospital de Vigo obtivese pingües beneficios por min e polos coitados e
coitadas familiares meus que me viñeron visitar. De feito, como cheguei a urxencias
e deixei o meu coche no parking de urxencias xa nos caeu tremendo calote que
foi directiño á conta de beneficios da “galeguísima” empresa Acciona, principal
titular da dita Sociedade Concesionaria.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">É
un tema xa pasado, alguén dirá. De feito, noso gran xestor sempre dixo que conseguira
en época de crise construír un hospital “público”, cun proxecto que sería
inabordable con finanzamento público. Xa se sabe: a inspiración na Comunidade
Autónoma madrileña, gabinete Ignacio González, probo expresidente da dita Comunidade.
A realidade é que nos deixou unha inmensa débeda que hoxendía arrostramos os
galegos e as galegas da que, cando menos, nos quedan 15 anos, “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">y lo que te rondaré morena</i>”. Teño a
impresión de que con endebedamento ordinario a conta sería algo menor. Pero claro,
desde que o Celta non da pelotazos e fai fútbol de autor, a que da pelotazos en
Vigo –e en, xeral, en Galiza-, é a Xunta de don Alberto.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">Os
datos son abondo coñecidos e están a disposición de quen os queira comprobar: A
Sociedade Concesionaria recibe un canon anual que para 2020 rolda os 75 millóns
de euros, que haberá que pagar cando menos ata 2035. Ten a titularidade de
todos os servizos non sanitarios do hospital Álvaro Cunqueiro. Pero, oh
sorpresa! Tamén os doutros hospitais públicos de Vigo, como o Meixoeiro ou o
Nicolás Peña. É dicir, esta “colaboración público-privada” é un cártel dos que
abominaría o mesmo John Sherman, un pacto anti-competencia que lles debería dar
moitísimo noxo ás xentes que se proclaman como liberais.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">O
máis “olímpico” é que algunha estupenda pepera desta comarca di que a Xunta
inviste máis en Vigo que noutras partes de Galiza, porque á nosa área de Saúde lle
consigna máis cartos nos orzamentos que a outras. Por suposto, namentres a
Sociedade Concesionaria xa ten amortizada a metade dos custes de construción e
puntualmente e con cadencia anual xera grandes beneficios. A cambio de que
paguemos este fantástico canon e, ademáis, paguemos no hospital ate por
respirar. Dito sexa<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>se paso, dita
sociedade ten na actualidade dez persoas en nómina, grande empregadora!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">En
resumo, a xestión de don Alberto neste tema é que a Xunta non construiu nada, unicamente
pechou un suculento negocio para esa sociedade instrumental. Non se levantou
ningún hospital público e temos endebedamento para rato, aínda que camuflado de
canon. Eu teño que darlle os parabéns a Acciona e a “Puente y Calzadas” –esta si,
empresa de raigame galega, aínda que agachando a súa identidade con
españolísimo nome- e as demáis titulares da Sociedad Concesionaria, polo ben
que a Xunta colabora con elas. Por certo, desde o 2019 tamén o luxemburgués
Fondo River Rock, oxalá que propiedade da colonia portuguesa no Gran Ducado,
entrou no capital social.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: #666666; font-family: "Droid sans",serif; font-size: 11.5pt; line-height: 107%;">Pensaba
poñer en foto ao presidente de “Puentes y Calzadas”, sociedade que ostenta a
presidencia do Consello de Administración da Sociedade Concesionaria. Mellor,
sen dúbida, a portada dunha das máis desternillantes obras de don Álvaro.<o:p></o:p></span></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-88027127240018007172020-07-01T21:46:00.004+02:002020-07-01T22:37:16.380+02:00“MARABILLOSA” XESTIÓN, PRESIDENTIÑO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju01wwsnOwKOkmBoX-_UH6c7OVzmk9v1R-ZCRu0E1-K7GiHpLuLIkpDOa4STh8wOvso0g2rI46H0N4oyjquSwsun42Ks2GIpSrersRx5YlhOpFUGlRN0CWpbhoL9V6pTqacn_dMX279uY/s1600/2017070400283364487.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="363" data-original-width="646" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju01wwsnOwKOkmBoX-_UH6c7OVzmk9v1R-ZCRu0E1-K7GiHpLuLIkpDOa4STh8wOvso0g2rI46H0N4oyjquSwsun42Ks2GIpSrersRx5YlhOpFUGlRN0CWpbhoL9V6pTqacn_dMX279uY/s320/2017070400283364487.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Se alguén teclea en internet
“Feijóo” e “xestión” case parecerían termos sinónimos. “Experiencia”,
“solvencia”, “eficacia” son substantivos que fan pareado con “Galicia, Galicia,
Galicia”, en cacofónico eslogan político. O que sucede é que todo este decorado
ten o mesmo creto que as meigas: non acreditamos nelas, pero existen. Ninguén
que teña unha migalla de seriedade pode acreditar na solvencia ou eficacia do
presidentiño, pero a ten, coa mesma seguridade que as bruxas existen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hoxe sucedeu algo no DOG que
unicamente pode pasar nos países máxicos, unha xogada tan xenial como o gol de
Maradona a Inglaterra no 1986, fin oficioso da Guerra das Malvinas. Ou como os
sonos de Bolívar no Labirinto de García Márquez. Mesmo algo digno dos mellores
conselleiros de Fraga Iribarne dos anos míticos do inesquecible Pepe Cuiña.
Unha Orde Ministerial que regula as axudas para persoas traballadoras en ERTE
total e parcial e para empresas nas ditas situación. Unha Orde que ademáis
expresa que se dita no contexto derivado da Covid e á vista das novas demandas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O xenial da Orde é que se dirixe unicamente
a ERTES por causas económicas, técnicas, organizativas ou de produción sempre
que se produzan logo de acordo en fase de consultas. O que quere dicir, por
suposto, que a inmensa maioría das persoas en ERTE por forza maior quedan fóra.
Canto ás empresas, só se lles axuda para asumir custes de formación das persoas
en ERTE polas ditas causas contempladas na Orde. Todos os ERTES de forza maior,
nos que non hai fase de consultas, quedan fora. Seguramente, para que non se
gaste máis do que se tiña pensado gastar, que xestionar vai de aforrar, como
ben sabemos os que temos unhas vacacións fiscais autonómicas longuísimas e
caralludas grazas á “xestión” de Don Alberto.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A xustificación é ben sinxela: o
10 decembro do 2019 houbo un Acordo de Diálogo Social –asinado por CCOO e por UXT, pola CEG e pola Xunta, non por CIG, porque á Xunta iso tanto lle ten, a
CIG seica non é unha organización máis representativa- no que únicamente se
facía referencia aos ERTES por causas económicas, técnicas, organizativas e de
producción. Claro, daquela a COVID-19 aínda era clandestina por estas terras.
E, por suposto, como non está no acordo social axudar por ERTES por forza
maior, punto pelota.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A “populista” de Yolanda Díaz
leva meses e meses negociando coas partes sociais pactos relativos a ERTES, que
asinan tamén CEOE e CEPYME, pero a capacidade de xestión está na Xunta, que non
vai perder o tempo negociando con sindicatos e patronal unha actualización dos
acordos de decembro do 2019. Prefire publicar no DOG unha “eficacísima” Orde
que non vai a ningures, pero sae publicada no medio da campaña electoral e, de
non ser por un ruín coma min, ninguén se entera. Pactar unha axudas eficaces
non é xestión, é perder o tempo, segundo a doutrina Feijóo. E a que xente
traballadora van destinados os cartos é un asunto intrascendente. Como se se
perden, como tantas partidas orzamentarias da Consellería de Economía,
Industria e Emprego, que quedan sen estrear, virxes como a de Covadonga.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Aínda haberá algún fenómeno
capitán <i style="mso-bidi-font-style: normal;">a posteriori</i> que diga que a
medida é caralluda porque fomenta que se transite de ERTES por forza maior a
ERTES polas outras causas e ademáis facilita os acordos en fase de consultas. O
que pasa é que nada no RD-lei 24/2020 fomenta o tránsito duns ERTES a outros e,
ademáis, nos de forza maior non hai fase de consultas. Quizáis aos e ás
traballadoras en ERTE por forza maior sen máis achegas que a prestación pública
si que lles importe saber que a Xunta os esquece.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Aínda que, ben mirado, a eficacia
está na formación. Sempre chegamos ao mesmo punto: os amiguiños do presidentiño
pasándolle facturas á Xunta, por docencia telemática, que deixará aprendizaxes
a cachón entre “millóns e millóns” de persoas en ERTES por causas económicas,
técnicas, organizativas e de produción. É dicir, vainos saír carísima a
formación dun colectivo reducido de persoas. Pero todo vai para o convento da
maioría absoluta dese misterioso partido polo que se presenta Feijóo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Mensaxe ás persoas en ERTE por
forza maior: non sodes merecentes da preocupación do presidentiño. Non sodes
parte desa máxica Galicia, Galicia Galicia! na que apenas se divisa unha
gaivota. Marchou porque xa chega o voitre da formación.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hoxe a foto ten que ser para un
dos Conselleiros máis inesquecibles de Fraga, don Vítor Vázquez Portomeñe.
Aínda o lembro xogando ao tute no Alpes, a ese si que non o enganaba ninguén!! <o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-91490636115523198892020-06-24T18:38:00.001+02:002020-06-24T18:38:33.163+02:00POLÍTICA INDUSTRIAL EN GALIZA: PARA CHORAR, SEÑOR FEIJÓO<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPkzyt644CqZd16CQNNlj7jJdKiR_K5BkWN26eKFDn2LfahTx14ToOf7vUFbLm37IoPFyh2nahTcTijwBKwPK7LsAg_itZK5rwZ_83ZDIxJGlwwBi902OlBoz_n0LZC-6DgJCh2iooELU/s1600/IMG-20200624-WA0077.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPkzyt644CqZd16CQNNlj7jJdKiR_K5BkWN26eKFDn2LfahTx14ToOf7vUFbLm37IoPFyh2nahTcTijwBKwPK7LsAg_itZK5rwZ_83ZDIxJGlwwBi902OlBoz_n0LZC-6DgJCh2iooELU/s320/IMG-20200624-WA0077.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Non falemos de Alcoa. Os feitos van poñendo a cada un no seu
sitio e hoxe a Xunta e o seu presidente parecen a Procesión dos Caladiños, do
pouco que queren saber deste tema. Como nunca van asumir as súas responsabilidades,
o único que cabe como esperanza é que os Xulgados e Tribunais reparen un pouco
a desfeita que vai facer esta empresa coa complicidade e a inutilidade de Feijóo
e o seu enxame de abellóns. Hai que expresarlle a nosa solidariedade á xente da
Mariña Occidental, da que unicamente cabe esperar que lle dea as costas o 12 de
xullo a ese partido que é a praga máis grande de Galiza dese xa hai demasiados
anos. E, ademáis, que poida construír un futuro para a comarca desde as cinzas
nas que a deixa a cobiza duns e a deixación de funcións doutros.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Pero falemos do naval de Vigo para contar outra serie de
historias. Por exemplo, os turbios negocios do noso presidentiño con Pemex.
Como xa se sabe, Pemex é unha empresa estatal mexicana á que se achegou Feijóo
da man dos “mexicanos” do Clan de Avión xa na época en que en México gobernaba
o PAN. Pero a relación importante foi con Peña Nieto e o Partido Revolucionario
Institucional –por certo, o máis parello en transparencia e dación de contas ao
Partido Popular de Galicia-. Apareceu na prensa no mes de febrero a detención
dun prófugo de nome intrascendente pero que dirixira dita compañía pública nos
negocios con Feijóo. Daquela, en época preelectoral no 2012, prometeu contratos
a manchea para os asteleiros vigueses, en número incontable e que garantía para
sempre o futuro da ría de Vigo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Que sucedeu? Que hoxe Feijóo non ten nada que ver con este
prófugo –vella historia: Feijóo esquece aos seus amiguiños moi cedo-. Que Pemex
liscou de Vigo pero quedou nas gradas de Barreras un inmenso calote: un
cruceiro da empresa navieira Ritz Carlton. Esta empresa ven de tomar o control
de Barreras –afortunadamente, sen que polo medio aparecerán as sucias mans do
PP, como mellor esperanza para os traballadores da construcción naval-, logo de
desprazar da presidencia do asteleiro a don José García Costas, outro amiguiño
do presidentiño e persoa especialmente “querida” polas empresas auxiliares do
naval e os seus traballadores. É dicir: de novo Feijóo e os seus amigos como
azoute do emprego na ría de Vigo. Se hai futuro para os asteleiros de Vigo, é
moi a pesar deles.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Abondemos máis: Vulcano, outro exemplo da política
industrial da Xunta. Xa mellor non mirar cara atrás para non afondar nas
miserias da Xunta: o pobriño de Francisco Conde –nominalmente, Conselleiro de
Industria- expresando hai poucos meses que a actividade naval ten que continuar
no estaleiro de Guixar. Pero a actualidade é que o presidente da Autoridade
Portuaria de Vigo –outro conspicuo e locuaz pepero, don Enrique López Veiga- “torpedea”
a venda xudicial dos terreos de Vulcano dicindo que non teñen que estar afectos
á concesión administrativa de construcción naval. É dicir, o PP de novo
derrubando calquera posibilidade de futuro, neste caso dun dos máis senlleiros
exemplos da construcción naval viguesa. Logo de anos contemplando lánguidamente
como agonizaba o asteleiro sen facer absolutamente nada, a Xunta entende que o
mellor é que nos terreos de Guixar se produza un suculento negocio do que,
seica, saberemos algo despois do 12 de xuño.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Outra vez, cabe esperar que os traballadores do naval teñan
a conciencia de clase que sempre tiveron e voten en consecuencia. Cabe esperar
tamén que as empresas do sector, agrupadas nunha das máis dinámicas e
interesantes asociacións empesariais, tomen nota asemade. O frustrante,
indecente e inmastigable é que se nos apareza a Xunta como un aparello eficaz.
Levamos doce anos na antipolítica e así nos vai. É urxente e inaprazable limpar
as nosas institucións de tanta ineficiencia, e é posible.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Poño en foto o cruceiro da Ritz Carlton como estaba hoxe á
mañá. É a viva imaxe da vergoña que temos que soportar cada día a xente de Vigo:
o que puideron levantar as mans dos nosos traballadores aínda sen rematar,
grazas á eficacia de tantos Feijóos, Condes, García Costas e amigos do clan de
Avión, entre outros personaxes.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-24255274567337976222020-06-18T10:50:00.001+02:002020-06-18T10:50:48.302+02:00FALANDO DAS COUSAS DE COMER<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LqBbvi48BEan8t_oAj5xOuBxvJ2Ij5jQHpXNRGB4W83Aeb7hAXFQOdJxmNDGSdVNyGvLFTpQKf5QVHhhnhLVqnOqS8MXuJkhL-aZZ3BG38piBtfPzHHdBl6Vw7jcVI1bRX10LiPEpjs/s1600/image_gallery.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="621" data-original-width="414" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LqBbvi48BEan8t_oAj5xOuBxvJ2Ij5jQHpXNRGB4W83Aeb7hAXFQOdJxmNDGSdVNyGvLFTpQKf5QVHhhnhLVqnOqS8MXuJkhL-aZZ3BG38piBtfPzHHdBl6Vw7jcVI1bRX10LiPEpjs/s320/image_gallery.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hai en Galica unha Consellería de
Política Social, cando menos iso di o Diario Oficial de Galicia. Á fronte da mesma hai unha enigmática conselleira, Dª Fabiola García, da que case nada se
sabe. É un asunto ben curioso porque, con todo o debate que houbo estos meses
en relación co impacto da COVID19 nas residencias da terceira idade, seu nome
non aparecen nos medios de comunicación, agás que compareceu no Parlamento para
exculparse de todos os fallos, que son responsabilidade do vicepresesidente do
Goberno español, Pablo Iglesias. Nada que se distinga da praxe do seu
presidentiño Feijóo. As desgrazas son culpa dos de fóra, aínda que a Xunta teña
as competencias todas. En fin, non quero falar de Dª Fabiola, da que case nada
sei, como me sucede coa meirande parte dos membros da Xunta, figuras
decorativas e mariachis de Feijóo. Do que quero falar é das políticas sociais
en Galicia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Quero preguntar por que a pobreza
–índice AROPE- creceu en Galicia nos últimos anos, ata 2018 (do 2019 non teño
datos oficiais). En Galicia hai menos pobres que no Estado, por razóns obvias,
pero a diferenza diminuiu desde a saída da crise do 2008. O máis grave é que
nunha época de crecremento sube a pobreza. Iso é inxustísimo e insorportable
nunha sociedade democrática e profundamente reaccionario. Cando a nivel estatal
baixa consistentemente a pobreza, sube en Galicia. Algunha responsabilidade ten
a Xunta. Ou é culpa de Madrid?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Neste contexto, o Goberno estatal
ven de aprobar o ingreso mínimo vital. O que obriga a preguntar que vai pasar
coa Renda de Inserción Social de Galicia. O IMV é compatible con axudas
autonómicas, pero a RISGA non o é con calquera outro tipo de subsidio. Era
lóxico no seu contexto. Pero iso obriga a preguntarse como se vai reformar a RISGA
e, en Xeral, a Lei de Inclusión Social, aprobada no Hórreo en 2013, para que
non haxa duplicidades nen lagoas de cobertura. Unha lei que, coñecida polos
seus feitos, é unha norma fallida, porque produciu un incremento da pobreza en
Galicia. Por dicir a verdade, teño a impresión de que o problema non estaba
tanto na lei canto na ineptitude da Xunta. Pero obriga a preguntarse como debe
cambiar a acción social en Galicia a entrada en vigor do IMV. Non escoitei nada
do PP neste debate, e menos da Xunta. É un asunto fundamental en época
electoral, pero que evidentemente lle queda grande ao candidato pepero.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O asunto das residencias é clave.
Non teño elementos de xuízo para responsabilizar a ninguén da traxedia que
sucedeu e que ten evidentes puntos escuros na xestión da Xunta. O que quero
salientar é que, ata hoxe, ingresar nunha residencia é un artigo de luxo para
as persoas da terceira idade. Moitas viuvas neste país que cobran máis da
pensión mínima non teñen rendas suficientes para paga unha residencia e viven e
morren soas e ailladas pola neglixencia da Xunta. É dicir, a Xunta ten unha
débeda previa para a cidadanía galega, que é a accesibilidade a residencias
para persoas da tercera idade sen recursos abondos. É fundamental subliñar esta
carencia cando hai que reformular a asistencia social e os servizos socias
nesta encrucillada entre Seguridade Social e Asistencia Social.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Finalmente, hai que falar de
dependencia. A Lei de depedencia está subdesenvolvida en Galicia. Segundo o
dictame do 2019 do Observatorio da Asociación estatal de directores e xerentes
en servizos sociais, Galicia é a terceira Comunidade Autónoma con menos gasto
público por persoa dependente, únicamente superando a Valencia e a Canarias. Se
o gasto medio a nivel estatal é de 625,63 euros, en Galicia é de 480,68. Claro
que, no entanto, hai vacacións fiscais en Galicia estos meses. A atención a
dependencia é claramente o cuarto piar do Estado do Benestar e neste asunto
tamén a Xunta fracasa estrepitosamente.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En fin, esta é a eficacia da
Xunta de Galicia. Poño en foto a doña Fabiola, non para botarlle
responsabilidades, non. Ela simplemente é unha xestora á que non se lle deu
capacidade política ningunha. É para que a xente da terceira idade e dependente
poña cara á persoa que asina as denegacións de axudas ou as axudas ruíns que
perciben. Xa sabemos que o único responsable de todos os males que hai en
Galicia, e en particular en política social, é Pablo Iglesias…<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-89572502810205970532020-06-13T00:03:00.001+02:002020-06-13T00:06:14.375+02:00HAI POLÍTICA ADEMÁIS DE REPARTIR SUBVENCIÓNS!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5GbB1-3-ynZIiEye-uTEuZrRFd0lIjfWi4-lsG1wzq_9G1aQuiW7syxpwR4h7a7iL_aSGbrwFnTzxcL19cZvW957wkadiHimcznVeE2B2U5UdEEhlxKgsDfzCRO4kpi41bwdoQm2BLII/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5GbB1-3-ynZIiEye-uTEuZrRFd0lIjfWi4-lsG1wzq_9G1aQuiW7syxpwR4h7a7iL_aSGbrwFnTzxcL19cZvW957wkadiHimcznVeE2B2U5UdEEhlxKgsDfzCRO4kpi41bwdoQm2BLII/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hoxe saiu publicada no
Diario Oficial de Galicia a <span style="background: #f7f7f7; color: black;">ORDE do 28 de maio de 2020 pola que se establecen
as bases reguladoras para a concesión de subvencións a empresas privadas, en
réxime de concorrencia non competitiva, para a loita contra as enfermidades
profesionais, en especial as derivadas da exposición ao po e ao ruído, no
sector mineiro en Galicia, e se convocan para o ano 2020</span>. Un millón de
euros, de fondos propios da Xunta, vanse repartir entre as empresas do sector
mineiro para un fin ben útil socialmente, a loita contra as hipoacusias e,
fundamentalmente, contra a silicose. Por suposto, hai que celebrar unha
convocatoria necesaria. Unicamente hai que desexar que se produza un
gasto eficiente que contribúa á diminución de enfermidades profesionais que son
un andazo en comarcas como A Louriña ou Valdeorras. Mesmo é unha mágoa que o
orzamento sexa bastante limitado, cando menos en relación con outras
iniciativas de máis dubidosa finalidade.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Dito isto, habería que engadir, dúas
cousas, que entran de cheo nas competencias dunha Consellería que teóricamente
ten moitas, aínda que non as exerce. Dunha banda, hai que preguntar cando se
vai tomar en serio a Xunta a protección das persoas que son diagnosticadas con
silicose de grao 1 e que, en moitas ocasións, non ven recoñecida unha
incapacidade permanente. Persoas na metade das súas vidas activas, pero con
enormes dificultades de readaptación profesional e con situacións sociais
realmente en risco de pobreza, cando son despedidas das canteiras porque non son
aptas para o seu traballo, como expresan as certificacións dos servizos médicos
correspondentes. É unha demanda constante que se lle fai á Xunta pero para a
que a Xunta e o conselleiriño teñen unha inmensa hipoacusia. Debe ser que para
isto tamén se pode buscar a un culpable no Ministerio de Traballo e Economía
Social que agache as miserias do Goberno galego.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Por outra banda, habería que preguntar cando
vai a haber unha auténtica Inspección de Minas. Na miña vida non me foi dado
ver unha proposta de recargo das prestacións en canteiras e tampouco un acta de
infracción ás empresas que as explotan. Debe ser que sempre cumpriron escrupulosamente
coas súas obrigas preventivas. Pero, se é así, non se entende o porqué das
subvencións que agora se convocan. Debe ser que ningunha empresa mineira mereceu
nen sancións nen recargos. Ou que lle pregunten aos traballadores trasplantados
de pulmón ou en proceso de trasplante, que xa van sendo un pequeno exército.
Claro que iso non lle merece á Xunta a menor atención.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">O tema é moi serio. A silicose non se pode
agachar. Durante lustros e lustros as empresas que explotaban as canteiras
incumpriron flagrantemente as súas obrigas preventivas. A seguridade colectiva
e individual dos traballadores foi obxecto de absoluto desprezo. O resultado é
que barrenistas, perpiaños e, en xeral, todas as persoas que traballan en
canteiras padecen desta brutal enfermidade logo de traballar uns cantos anos,
non moitos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">No sector da pedra a situación é parella,
ou aínda pior con este auténtico veleno que é o silestone. Pero, cando menos,
está a Inspección de Traballo e existen procedementos máis normalizados.
Ademáis, non sucede como nas canteiras, nas que os traballadores pasan dunha a
outra traballando para pequenos autónomos que logo desaparecen. De tal xeito
que, moitas veces, as sentenzas de recargos ou de indemnizacions civís son
papel mollado porque as empresas non son solventes.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: #f7f7f7; color: black; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Sí, señores e señoras da Xunta. Claro que nas
canteiras hai un grave problema. Pero non chega con liñas de subvencións para
dicir que se fai algo. Hai que ter a vontade de facer unha política real de
protección a uns traballadores que aínda hoxe son vítimas das condutas máis
irresponsables. Non chega coa política da cenoria. O pao tamén debe existir. E,
ademáis, protección social para os traballadores máis vulnerables, que son máis
dos que pensan na Xunta. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-84440893510401563532020-06-06T19:56:00.001+02:002020-06-06T19:56:20.104+02:00IRRESPONSABLE, FEIJÓO!!!!!!!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFDNrxgU4G2uMVM1dAR6MaahKnmhXa-PicfVrRBjL3j3ATkE6K1FD1PqlQa9R5LQ1eng_HRDImqwG12BezJsoZDpFh1PRuDfaGpArhhaRJBK7vXV8ve2uXhrEwMdY7obPqlAcoD-vCcPc/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFDNrxgU4G2uMVM1dAR6MaahKnmhXa-PicfVrRBjL3j3ATkE6K1FD1PqlQa9R5LQ1eng_HRDImqwG12BezJsoZDpFh1PRuDfaGpArhhaRJBK7vXV8ve2uXhrEwMdY7obPqlAcoD-vCcPc/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A couza da decrepitude da Xunta
Feijóo avanza imparable. Onte non o crín, pero hoxe aparace na páxina
institucional desta “Administración” territorial: “en Galicia haberá vacacións
fiscais ata o 1 de novembro deste ano 2020”. Explica máis adiante que iso
suporá beneficiar a máis de 32.000 familias e deixar de ingresar ao redor de 35
millóns de euros cada mes, correspondentes ao imposto de transmisións patrimoniais
e actos xurídicos documentados, do imposto de sucesións e doazóns<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>e dos tributos do xogo. Todo isto no contexto
do Plan de Reactivación e <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dinamización
de Galicia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Aparentemente, do que se entende
da páxina “institucional” da Xunta, trátase dun aprazamento do imposto, non dunha
exención do mesmo. É dicir, que haberá que pasar por caixa máis tarde. Iso
espero, aínda que deste circo xa se pode pensar calquera cousa. Eu non son un
experto en tributación, pero isto ten toda a pinta de ser pouco compatible co
máis elemental principio de corresponsabilidade fiscal. É dicir, anúnciase unha
regadura de cartos públicos en concepto de subvención ou de préstamo sen xuro
e, ao mesmo tempo, vacacións fiscais.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Haberá algún sesudo economista
dicindo que é moi importante adiar o pagamento de transmisións patrimoniais
para dinamizar o mercado inmobiliario. Seica, pero probablemente non debería de
ser unha das prioridades deste ano, cando menos con xustificación suficiente
para adoptar unha medida que repercute nos ingresos autonómicos. Sería case o
mesmo que criticar a exoneración dos tributos do xogo, porque sen dúbida
inclina á ludopatía. Por outra parte, os tributos dos que teremos vacacións non
son os que teñen máis trascendencia na reactivación da actividade económica.
Mellor faría a Xunta recadando eses cartos para incrementar o investimento
público na mesma.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ben está que se aproben
investimentos nos distintos ámbitos nos que a Xunta ten capacidade de incidir.
Hai que ter moita fe para acreditar na súa eficiencia, vistos os precedentes
dos últimos once anos. Certamente, do que hoxe se publicou non hai datos
suficientes como para coñecer aspectos máis técnicos. O que si cómpre destacar
é a irresponsabilidade do presidente cando anuncia as “vacacións fiscais”. Este
termo non é especialmente acaído para manter entre a poboación certa disciplina
no pagamento dos imposto. Máis ben lanza unha mensaxe pouco construtiva, máxime
cando estamos de cheo na campaña da declaración da Renda.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Alén diso, o anuncio do
presidentiño non ten outra adxectivación posible que a de populista. Ten graza
que a algúns nos queiran atribuír esa condición cando ao mesmo tempo lanzan a
mensaxe do gasto irresponsable. Falta de responsabilidade e populismo son dúas características
dun guberno polo demáis ineficiente. Os que acreditamos no sector público temos
claro que hai que ter disciplina fiscal e que sen sostibilidade nos ingresos
non pode haber unha autonomía políticamente capaz e autónoma. Pero o único que
lle importa as sr. Feijóo é detentar o poder. Máis nada. Facer política é algo
que non lle foi dado.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Poño en foto o casino da Toxa, un
dos principais beneficiados da medida de Feijóo. Dubido que estea entre as
entidades máis necesitadas de Galicia. Nese casino perdín 2000 pesetas no 1999, por fiarme do criterio do meu amigo Miguel Puime a apostar ao bermello.
Tempos!!<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-90486356568281997842020-05-28T21:09:00.001+02:002020-05-28T21:09:19.256+02:00ALCOA, INDUSTRIA: OBRIGAS E RESPONSABILIDADES<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Xa6vSpRO31ZmYIs1zVoAJmJR5wl0aabmFYhsGOov_wK8-fgFDN5Gw1O-UJvw7f0xhLKgwE5lSVt6Y3I2T_LpjbrYQsEjnjHFUOB9pZUHFi9Q9WOqosEfy78MmuOXQylozzFCh_sT9cQ/s1600/XM26C7F1_213324.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1278" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Xa6vSpRO31ZmYIs1zVoAJmJR5wl0aabmFYhsGOov_wK8-fgFDN5Gw1O-UJvw7f0xhLKgwE5lSVt6Y3I2T_LpjbrYQsEjnjHFUOB9pZUHFi9Q9WOqosEfy78MmuOXQylozzFCh_sT9cQ/s320/XM26C7F1_213324.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O anuncio de que se perden 534
empregos en Cervo polo ERE que inicia Alcoa é unha nova moi negativa. Sen
dúbida ten efectos devastadores para a comarca da Mariña Occidental, unha das
máis esquecidas polas diversas Administracións territoriais. Teño que coincidir,
desde logo, co conselleiro de Economía, Emprego e Industria en que o problema se
vía vir e que as rebaixas dos cánones para as empresas electrointensivas eran
necesarias e urxentes. A responsabilidade do Goberno do Estado e, en
particular, do Ministerio de Industria, Comercio e Turismo é innegable. Agora
ben, neste punto comezan e rematan as miñas coincidencias con don Francisco
Conde.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Que o estatuto das
electrointensivas estaba xa en fase de anteproxecto de lei é ben coñecido,
abonda con visitar a web do Ministerio de dona Reyes Maroto. Desde que botou a
andar o Goberno, os adiamentos non son consecuencia do desleixo do actual
executivo, senón doutras circunstancias ben coñecidas. E iso sábeo tamén a
empresa. A empresa actúa con hipocrisía cando xustifica no prezo das
subministracións o despedimento de tanta xente traballadora. Sabe perfectamente
que os procesos son longos. A pregunta é se a situación está tan deteriorada
como para non poder superar o período de tempo necesario para que se arranxe normativamente
o problema. Seica non.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por iso é tan repulsiva a
actitude de don Francisco Conde, aliñándose contra o Goberno e utilizando a
páxina institucional da Xunta para bater contra el. A confusión Xunta-PP eterna
ten neste caso perfís particularmente miserabeis, como parte dunha campaña institucional
que quere agachar a ineficacia e deslexitimación total da Xunta de Galicia.
Porque, que eu saiba, el é Conselleiro tamén de Industria, o que obriga a se
preguntar que aportou el para solucionar o problema ademáis de pór paos nas
rodas. Fago revisión de prensa e a resposta é evidente: ren. Bah, si, regar
copiosamente con cartos públicos. É a única política da que ten coñecemento.
Non era hoxe a hora de ter toda a solidariedade institucional e prantexar un
plan de finanzamento ponte ata que se poidan aplicar as normas do futuro
estatuto? Non pode –ou podía- establecer un plan de condicionalidade críbel de
axudas que se baseara nun mantemento no emprego? Alén desta pregunta, que fixo
en todos os anos que leva de Conselleiro para diminuír a dependencia que a
Mariña Occidental ten de Alcoa?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sería un bo exercicio auditar a
eficiencia social das axudas da Conselleiriña de Economía, Emprego e Industria.
Non son un experto, pero alguén o terá que facer. Porque cartos, cartos…se
teñen gastado a esgalla…tamén en Alcoa. Entrementres, hai que pedirlle a don
Francisco que axude e non estorbe. Que non sexa tan desleal. Que non se poña de
parte da empresa cando sabe que está actuando de xeito malicioso. Se a
xustificación é o prezo dos subministros, hai un compromiso claro de que ese
tema se vai arranxar. Sería boa cousa saber se don Francisco chamou hoxe a dona
Reyes para percurar xuntos solucións, antes de opinar irresponsablemente polas
canles de comunicación da Xunta de Galicia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por iso, esíxolle que actúe de
xeito proactivo, non contra-activo. E, ademáis, hai que poñerlle deberes,
porque, que eu saiba, tamén é o titular das competencias de execución da
lexislación laboral –aínda que ninguén o sabe, porque non as exerce-. Poden
pasar dúas cousas: a primeira, que, no fondo, Alcoa o que quere é amagar con
despedimentos masivos para obter otra enchenta de cartos públicos. Outra, que
quere as dúas cousas ao mesmo público: despedir e mamar. Con todo, se despide a
536 traballadores, a evidencia sería que a decisión estaba tomada sen ningún tipo
de alternativas antes da fase de consultas. Iso sería un fraude de lei que
tería que levar a unha declaración de nulidade do despedimento colectivo, como
ordena o Tribunal de Xustiza da Unión Europea. Pero habería que esixirlle á
autoridade laboral –é dicir, a don Francisco Conde- que prantexase as oportunas
demandas de oficio. É dicir, que se poña de parte da legalidade, non de parte
da empresa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por outra banda, se a empresa
recibiu bonificacións por ERTE por forza maior e comunica despedimentos, a mera
comunicación fai que teñan que devolvelas. Iso xa será misión da TXSS. Pero
deixaría craro que tamén por esta vía a empresa actuou en fraude de lei. De
xeito que a Xunta debe tamén exercer as súas competencias sancionadoras. Hai
que esixirlle á Xunta que, no seu caso, exerza estas competencias. Aínda que
seica é tanto come perdirlle ao raposo que coide as galiñas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En resumo, é indecente a toma de
postura de hoxe do Conselleiro de Economía, Emprego e Industria. Unha toma de
postura coherente coa indecencia que é hoxendía a non-política da Xunta. Don
Francisco non é máis que unha peza desta desengranaxe.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Non poño en fotografía ao Conselleiro,
non o merece. Poño ao meu querido Viveiro, hoxe cheo de bágoas e de desesperanza.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-61812470663786449392020-05-21T23:36:00.004+02:002020-05-21T23:36:49.979+02:00DERROGAR…A REFORMA LABORAL<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglIzMP6e0OgBLPp2VPnkmms5Rua9H-PvRkildXphw6iFw7DoySOtUhASgElLKvvvcWhBKdthlDGhMYV7Dsj3JYIFqVtZXxJgJlqT7LuIoOVTq4IN78Mk7BN82HLdQx0wBp8OfYURk39To/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="176" data-original-width="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglIzMP6e0OgBLPp2VPnkmms5Rua9H-PvRkildXphw6iFw7DoySOtUhASgElLKvvvcWhBKdthlDGhMYV7Dsj3JYIFqVtZXxJgJlqT7LuIoOVTq4IN78Mk7BN82HLdQx0wBp8OfYURk39To/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
No día de hoxe, houbo liorta
grande no Goberno, entre o Goberno e<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>as
partes sociais e entre o Goberno e os partidos da oposición. O motivo: o pacto
asinado onte entre os dous partidos do Goberno e E H Bildu relativo á derrogación
“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">de maneira íntegra</i>” da reforma
laboral do ano 2012. Logo, matizacións, posición “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">cristalinas</i>”, desplante de CEOE pola agresión que sofreu,
ilexitimidade de calquera pacto “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">cos
herdeiros de ETA</i>”...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">A derrogación deberá ser efectiva antes da finalización das medidas
extraordinarias adoptadas polo Goberno en materia económica e laboral derivadas
da crise orixinada polo Covid 19</i>”, asinaron Adriana Lastra, Pablo Echenique
e Mertxe Aizpurua e leeu con moita consternación hoxe Gerardo Cuerva,
presidente de CEPYME. Como resposta inmediata, transmitiu a suspensión do diálogo
da patronal co Goberno. Pola súa banda, Nadia Calviño expresaba a súa
disidencia pública co que <i style="mso-bidi-font-style: normal;">literis verbis </i>asinou
onte a voceira do grupo parlamentario do PSOE no Congreso, porque “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">sería absurdo derrogar a reforma laboral na
maior recesión da nosa historia recente</i>”.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Neste contexto, hoxe houbo opinións
para todos os gustos. Pero, en realidade, o de onte non foi para tanto. O único
novo é a perentoriedade que se lle deu á derogación, polo demáis comprometida e
expresada reiteradamente por PSOE e Unidas-Podemos, coas cadansúas matizacións.
A derrogación íntegra implica unha revisión a fondo dos contidos de todas as
modificacións que produciu primeiro, en febrero do 2012, o Goberno de Mariano
Rajoy e, máis tarde, en xullo, a maioría absoluta do Partido Popular. O que, ao
meu xuízo, non é únicamente lexítimo, senón que ademáis é proporcionado e
conveniente. Non implica darlle as costas ao diálogo social –como claramente
expresaban hoxe Unai Sordo e Pepe Álvarez- e como sabe perfectamente Antonio
Garamendi, ao que non lle quedaba outra que practicar un teatriño organizativo
para consumo da súa parroquia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Máis ben habería que dicir algo
máis, e positivo: de novo se constata o compromiso do mundo nacionalista coa
gobernabilidade do Estado e coa cuestión social alén dos límites xeográficos,
neste caso de Euskadi. Mesmo cabe salientar a prudencia de hoxe do PNV, por
máis que o pacto lle perxudica notablemente na súa confontación electoral
inminente con EH-Bildu e por máis que teóricamente debería estar máis perto do
mundo empresarial que o PSOE.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
No fondo, sucede que hai un
consenso bastante xeral sobre a necesidade de pasar páxina dunha lexislación
laboral impropia dun sistema democrático e avanzado de relación laboráis. A
reforma do 2012 foi un erro manifesto que produciu efectos moi negativos no
noso mercado de traballo, como recoñecen unánimemente todas as persoas con
certo coñecemento das dinámicas xurídico-laborais dos últimos corenta anos.
Ideolóxicamente, nos colocou máis ben na onda das reformas de Eduardo Aunós do
1926, de corte autoritario e antidemocrático. É dicir, a reforma do 2012 foi un
anacronismo histórico que ten durado oito anos únicamente pola inestabilidade
política que impediu correxila moito antes. A motivación de Rafael Calvo e da
UCD cando impulsaron o Estatuto dos Traballadores do 1980 sempre baseándose na
concertación social era, comparada coa reforma do 2012, case futurista.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Moi poucas cousas cabe conservar
da reforma do 2012. Cando se fala de “parcialidade da reforma” ou de Estatuto
dos Traballadores do século XXI” non se cuestiona a moción á totalidade da
reforma Rajoy, senón que se expresa que a derrogación non é simplemente unha
volta atrás. Mesmamente a vicepreidenta primeira, coas súas “prudentes” declaracións,
non creo que exprese outra reserva diferente de non querer operar, sen máis un
retroceso. Porque o antigo se elimina con normas novas, non con normas menos
antigas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
É dicir: non hai dúbida –iso non
se cuestiona- que o marco de negociación colectiva debe ser cambiado de raíz
para darlle máis sustantividade ao dereito de negociación colectiva e incrementar
a autonomía das organizacións sindicais e empresariais. Mesmo CEOE e CEPYME
comparten esta visión, coas evidentes particularidades nos seus
posicionamentos. Tampouco se discute que todo o que supón a flexibilidade de
entrada –isto é, a precariedade dos contratos- ten que ser combatida. Tamén hai
consenso en que as taxas de temporalidade teñen que achegarse á media da Unión
Europea. Un sistema que chegaba xa outra vez ao 27 por cento de temporalidade e
que agora vai a producir o seu axuste a costa dos traballadores precarios non é
sostible.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tamén parece evidente que, cando
asoma un risco sísmico de perda de emprego, convén que se adopten as medidas
necesarias para que se eliminen prácticas abusivas e que se dificulten os
despedimentos improcedentes. Quizáis o problema non é únicamente cuantitativo, aínda
que tamén o é. Por pór un exemplo: é lóxico que se poida despedir improcedentemente
a unha persoa de máis de 50 anos por un máximo de 24 mensualidades do seu
salario cando vai ter extremadamente difícil retornar ao mercado de traballo?
Hai alguén que pensa que esa indemnización é proporcionada ao dano que
abusivamente se lle causa a estas persoas? Pero, desde unha perspectiva máis
sustantiva: non se pode permitir que esta xeración <i style="mso-bidi-font-style: normal;">millennial</i> que ten sido batida por dúas crises sucesivas sexa de
novo expulsada do mercado de traballo mediante despedimentos improcedentes
baratos, baratos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por suposto que a crise económica
que chega producirá perda de empregos e perda de empresas e que as medidas de
axuda, en particular ás PEMES, son necesarias e urxentes. Pero iso non pasa por
flexibilizar os despedimentos. A receita do 2012 produciu unhas consecuencias
que hoxe pagamos varias xeracións de xente traballadora. Os despedimentos por
causas empresariais deben ter unha explícita relación de subsidiariedade con
medidas de mantemento do emprego.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
E, sen dúbida, xa desde o 2010 a
flexibilidade interna foi asumida pola parte social nos sucesivos Acordos para
o Emprego e a Negociación Colectiva. Pero unha cousa é flexibilidade e outra
unilateralidade e autoritarismo da empresa. Este sesgo é, quizáis, o máis
deforme e antigo dunha reforma que non resolveu ningún problema, senón que
creou moitos. Se os políticos da UCD acreditaron “máis ou menos” nun estatuto
democrático dos traballadores, os seus fillos, moito máis escorados ao antigo
réxime, xeraron unha lexislación de servos fideis aos seus señores. Iso é o que
hai que derrogar, varrer e esquecer para sempre. As dúas partes sociais serán
quen de consensuar algo máis digno e democrático. E, en todo caso, o Congreso
dos Deputados ten que ser a casa do xogo democrático para obter as maiorías
necesarias nesta xeometría variable na que, desde logo, tamén EH Bildu é un
grupo importante e que hai que ter en conta. <o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-30211085322591908502020-05-20T17:32:00.000+02:002020-05-20T17:32:16.836+02:00SURE, ERTES E MANTEMENTO DO EMPREGO<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICggMRzEIMBSJWhGMNOu0UuzxFwLMtde1FGxAxCydmX03FTlOnNiKSnwz7vtRX3aX5DSvfkXBQz504i3zZfj2LWr229GxeoD6MuvwVwEAcR5DOignakYcw7wRFrDQryILXE4HvlUkHKg/s1600/SEGURI%25C3%2591O.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="502" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICggMRzEIMBSJWhGMNOu0UuzxFwLMtde1FGxAxCydmX03FTlOnNiKSnwz7vtRX3aX5DSvfkXBQz504i3zZfj2LWr229GxeoD6MuvwVwEAcR5DOignakYcw7wRFrDQryILXE4HvlUkHKg/s320/SEGURI%25C3%2591O.jpg" width="156" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hoxe se publicou no
Diario Oficial da Unión Europea o Regulamento (UE) 2020, do Consello, do 19
maio 2020, relativo á creación dun instrumento europeo de apoio temporal para atenuar
os riscos de desemprego nunha emerxencia (SURE) a raíz do brote de COVID-19. A
ferramenta de soporte para mitigar o risco de desemprego (<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="background: white;">Support to mitigate Unemployment Risks
in an Emergency</span></i></span><span style="background: white;">) serve aos
obxectivos dos ERTES profusamente regulados nesta conxuntura de emerxencia
desde o RD-lei 8/2020 ata o RD-lei 18/2018, que regulan importantes especialidades
en relación co réxime común de ERTE previsto no Estatuto dos Traballadores.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">É dicir,
na UE se establece unha “asistencia financieira” para os Estados que sofran ou
estean en risco de sofrer perturbacións económicas graves provocadas polo gromo
do Covid-19 para financiar, principalmente, reximes de redución do tempo de
traballo ou medidas similares. Non se trata nestas liñas de comentar polo miúdo
esta norma europea, nen tampouco o sistema de finanzamento que establece.
Unicamente importa pór de manifesto este aliñamento de medidas entre o Consello
da Unión Europea e o Goberno do Reino de España. Hai que engadir que, desde
logo, a UE non está pensando priritariamente no sistema noso de regulación de
emprego temporal, senón máis ben no modelo alemán, o famoso <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Kurzarbeit</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Desde
logo, os ERTES están no ollo do furacán. Xamáis foron tan relevantes
socialmente. O seu réxime legal foi sempre moi ríxido, aínda que a reforma
laboral do 2010 tentou adaptalos un pouco máis á realidade. A desafortunada
reforma laboral do 2012 eliminou a autorización administrativa, pero non
diminuiu paradoxalmente a súa burocracia. Agora, as sucesivas normas de
urxencia están procurando un dobre obxectivo: por unha banda, flexibilizar no
posible as causas de forza maior que os xustifican e, por outra, facilitar o
procedemento para que sexa accesible a todas as empresas, grandes e pequenas.
Ademáis, no tempo de volta á actividade, cómpre harmonizar necesidades da
empresa, proporcionalidade das medidas suspensivas e mantemento do emprego.
Todo isto nun ecosistema delicado e vulnerable, no que a perda masiva de
emprego é unha ameaza real.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Este é o
guieiro do RD-lei 18/2020. Por iso ten a súa complexidade e prantexa dúbidas. A
norma de urxencia tenta construír flexibilidade e realismo en institucións
vellas e ríxidas, nun loubable exercicio de responsabilidade e de ponderación.
Que as partes sociais asinaran un acordo no que se sustenta pon de manifiesto a
responsabilidade das organizacións sindicais e empresariais. Non é casual que
CEOE E CEPYME o asinaran o 11 de maio, conxuntamente con CCOO e UGT. Por
suposto que as organizacións empresariais obtiveron vantaxes coa súa sinatura,
particulamente polo debilitamento das garantías de mantemento do emprego. E
tamén por suposto que a norma ten os seus problemas aplicativos. Pero é, sen
dúbida, un esforzo notable de adaptación ás circunstancias.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">É cedo
para saber a capacidade de mantemento do emprego do noso mercado de traballo
logo da pandemia. Ao segmento de traballadores precarios lle vai corresponder a
peor parte da torta. Sen dúbida, as seguintes normas teñen que protexelos en particular,
porque son os esquecidos do RD-Lei 18/2020 -non das demáis normas de urxencia-
e porque se corresponden maioritariamente <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>cunha xeración dobremente golpeada polas
crises. Porén, a sucesión de normas que adaptan os ERTES as necesidades actuáis
supoñen o primeira tentativa seria e crible de evitar unha masiva perda de
emprego en épocas críticas. Noutras épocas anteriores, a invitación que as
reformas laborais lles fixeron ás empresas a que despediran flexiblemente foi
acollida, lóxicamente, por elas, como conduta preconizada polos sucesivos
dirixentes políticos. Así chegou o noso mercado de traballo aos arrepiantes
guarismos de desemprego aos que cómpre que non voltemos. Se desta vez o
conseguimos, será todo un éxito da política.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Aínda
hoxe chegan queixas das persoas que non recibiron as prestacións que lles pertencen.
Todo a solidariedade que hai que terlles debe tamén valer como mensaxe de que
as entidades de emprego, en particular as que xestionan as prestacións e
subsidios por desemprego, son servizos esenciais e sensibles que non poden ser
desmantelados. Realmente, a herdanza recibida do período 2011-2018 foi arrepiante.
Só a profesionalidade das empregadas e empregados públicos deste organismo
autónomo serviron para poder recoñecer e pagar millóns de prestacións. Non, desde
logo, os impertinentes ouveos de certa clase política.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Sen
dúbida, cabe e mesmo é desexable porlle reparos técnicos a este feixe de
normas, para mellora colectiva, pero manter o emprego é un exercicio necesario
no que, por sorte, temos comprometidas ás partes sociais, que no fondo son as
que importan.</span></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-63995675473331912472020-05-18T16:44:00.004+02:002020-05-18T16:44:38.961+02:00ELECCIÓNS AO PAZO DO HÓRREO<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzEnada5GzXB7M4MgoHdLHzWT7E6u-ddZJS3CkpLVhIcR42f7UHf7fp9GmwHmZaRV_oatqSxVASHJzBUWsWB1oXY5Hr5D8wuFKDhZDt65rtenKjLNM5eoX48q-U6WWKicDWleT_IabHfc/s1600/Ceip+Sarreaus+7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="712" data-original-width="960" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzEnada5GzXB7M4MgoHdLHzWT7E6u-ddZJS3CkpLVhIcR42f7UHf7fp9GmwHmZaRV_oatqSxVASHJzBUWsWB1oXY5Hr5D8wuFKDhZDt65rtenKjLNM5eoX48q-U6WWKicDWleT_IabHfc/s320/Ceip+Sarreaus+7.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Xa está formalizado o que se
sabía hai días: que o 12 de xullo é a data na que a xente de Galiza vai
concorrer ás urnas para elexir ás deputadas e deputados do pazo do Hórreo.
Realmente, era un caso típico do “xeneral no seu labirinto”. En aplicación da
Lei electoral galega a votación se ten que producir antes do 31 outubro e,
desde logo, todas as datas son dubidosas nunha situación sanitaria como a
actual, pragada de incertezas. Que Feixóo escolleu a que, ao seu xuízo, máis
lle conviña aos seus intereses é obvio, nada novo que non sucedera despois do
2013. Cousa distinta é que acerte nas súas cábalas e que o pobo lle regale unha
re-elección calquera cousa menos que merecida. Pero coido que a oposición se
equivoca cando critica a decisión, máxime cando hai tantas dúbidas da evolución
da pandemia nos vindeiros meses. O que nos temos que esixir como mínimo é que
se cumpra a lei. Vaia, que votemos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Logo están as condicións obxectivas,
que lle son tan adversas á oposición. A campaña vai ser especialmente difícil,
coas restricións na convocatoria de actos públicos e cuns medios de
comunicación abafantes, ben a disposición directa da Xunta do PP –caso da compañía
pública de radio e televisión, exemplo das máis rexeitabeis prácticas de
submisión ao poder e de represalia ás persoas discrepantes-, ben indirecta,
regados con axudas públicas e controlados nun exemplo paradigmático de
confusión entre información e opinión –como sucede, en particular, non únicamente,
con <i style="mso-bidi-font-style: normal;">La Voz de Galicia</i>, outrora digno
xornal e hoxendía mendaz correa de transmisión do Partido Popular-. É certo que
Feixóo vai competir dopado, pero iso vai ser o mesmo o 12 de xullo ou outro
día.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por iso, hai que competir e
competir duro e co convencemento de termos a razón e a xustiza da nosa parte.
Hai que trasmitir a idea de que Feixóo ten que render contas ante nós.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Máis de 33 anos do PP desde 1981
imposibilitaron que en Galiza xurdira unha expresión semellante a <i style="mso-bidi-font-style: normal;">accountability</i> porque nen Fernández
Albor, nen Fraga Iribarne nen moito menos Núñez Feixóo<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>endexamais explicaron as cadansúas non-xestións. Unicamente as
xanelas de de González Laxe e Pérez Touriño limparon algo a escuridade de San
Caetano. Por comezar polo máis recente, que fixo a Xunta na situación de
pandemia agás poñer paos nas rodas da xestión estatal e exercer delealdade tras
deslealdade? Como, por desgraza, tería padecido a nosa cidadanía se esa manda
de mediocres que nos “gobenan” en Galiza non tivese sido despoxada das súas
competencias? Como sería a situación na actualidade se o pobo non se resistise
ao desmantelamento da sanidade pública, como con tanta temeridade tentou a
Xunta nos últimos anos?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Esta é a relidade. Hai tempo que
digo que a Xunta é unha xestoría de moi mala calidade á que as súas
competencias lle quedan moi grandes. Leva razón Feixóo cando recorta
consellerías. Para o labor de goberno que fai, sobran todas. Sempre fun
consciente de que así era en asuntos socio-laborais. E sempre sospeitei que
tamén no demáis. Calquera indicador social ou cultural en Galiza leva á
conclusión de que estos doce anos foron de perda de case todo. Hai meses
traballei arreo no epicentro do ermo poboacional que nos deixa a xestión do PP
coa súa inanidade e pensei canto se tería que ter feito. Concellos que hoxe
apenas superan os mil habitantes en quince anos non chegarán ás duascentas
persoas agás que sexamos quen de liscar a estos ineptos do Pazo de San Caetano.
Galiza hoxe non ten política industrial, nen laboral, nen educativa, nen
cultural, nen sanitaria, nen social. Ren. Vai a toa con esta xente mesquiña.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hai que lanzar unha mensaxe de
esperanza, como dicían hai máis de vinte anos os socialistas franceses de
Lionel Jospin e gañaron contra-prognóstico. Xullo é un calendario tan adverso
coma outro calqueira. Claro que os mass media van afogar á disidencia a Feixóo.
Iso sabémolo e contra iso hai que loitar. O repartimento de escanos entre os
tres partidos que teñen que pactar despois do 12 e xullo é cousa ben
secundaria. Hai que traballar transversalmente e ter o convencemento de que a
única finalidade é a de derrubar, para ben da nosa xente, a tanta ineptitude.
Sería cousa boa que a Xunta tivese por fin a unha presidenta. Pero que o
presidente se chamase Gonzalo Caballero ou Antón Gómez-Reino sería un paso de
xigante. Por esta esperanza hai que traballar arreo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Poño como cabeceira destas letras
unha foto de nenos e nenas en Sarreaus, como promesa de futuro dunha terra que
ten todo por diante con outra clase política ben distinta.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-19677021634197231282020-04-28T10:55:00.001+02:002020-04-28T10:55:21.338+02:00ANTICIPO DA PRESTACIÓN POR DESEMPREGO<div style="text-align: center;">
<img alt="Pipi Estrada dice que Michael Robinson ha muerto y no es cierto ..." src="" /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Onte se publicou no DOG a “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Orde do 24 de abril de 2020 pola que se
regula o procedemento e se aproba e se dá publicidade ao modelo de comunicación
dos anticipos regulados no Convenio de colaboración entre a Xunta de Galicia, a
través da Consellería de Economía, Emprego e Industria, e diversas entidades
financeiras para a formalización de anticipos de prestacións por desemprego con
orixe en expedientes de regulación temporal de emprego consecuencia da crise
económica provocada polo COVID-19</i>”. Do mesmo xeito que case sempre critico
á Xunta de Feijóo, teño que valorar hoxe positivamente esta norma, como un bo
exemplo de colaboración interinstitucional, lonxe da confrontación que outras
veces practica.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O SEPE está afrontando estas
semanas unha tensión excepcional dirixida ao recoñecemento e pagamento dunha
vaga de prestacións producidas polos ERTES derivados do estado de alarma como
endexamáis sucedeu. Mágoa que o fai con medios personais e materiais moi
limitados, por mor dos inmensos recortes que as tesoiras do Goberno Rajoy lles
practicaron aos servizos públicos de emprego. Aínda hai que escoitar estos días
á xente queixarse da incompetencia do SEPE e do Ministerio de Traballo dos
retardos no recoñecemento e pagamento da prestación. Ben se entende a tensión
da xente desempregada, pero moito peor a postura dalgúns políticos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Teño a seguridade desta volta de
que a Orde non ten a pretensión de contrastar unha Xunta eficaz cun Ministerio
ineficaz. De feito, mesmo a Xunta tivo que ampliar o prazo da resolución dos
ERTES en cinco días na famosa Orde publicada no DOG do 2 de abril. Sen que, por
certo, se me alcance a entender que valor engadido tivo esa disposición en
termos de eficacia e de comprobación de ERTES non axustados a Dereito. Desde
logo, a Consellaría lle debería unha explicación por iso a toda a clase
traballadora afectada.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Con todo, que se implique ás
entidades financieiras neste labor de anticipo é o mínimo que se lles pode
esixir ás mesmas, desde unha perspectiva da súa responsabilidade social. Por
iso hai que felicitarlle ao Conselleiro de Economía, Emprego e Industria. Así
mesmo é acaído que lles corresponda ás empresas facer a declaración responsable,
para simplificar a xestión e darlles ás persoas afectadas máis seguridade
xurídica. O mesmo que foi acaído que se lles impuxera ás empresas tramitar a
prestación de desemprego por ERTES no art. 3 do Real Decreto lei 9/2020. Agardo
que as empresas se queixen menos do que se queixaron daquela.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O que non se entende e expresa a
preguiza da Xunta de Galicia é que non se lles concedesen os anticipos ás
empregadas do fogar, aínda pendentes do subsidio extraordinario por falta de
actividade previsto no art. 30 do RD-lei 11/2020, máxime estos días nos que se
esgota o prazo dun mes para que o SEPE dea canle á súa tramitación. Sen dúbida
que sería máis complexo esixirlles colaboración necesaria ás e aos cabezas de
familia, pero desde logo que se poderían articular sistemas alternativos. Pero
iso é demasiado pedirlle a esta Xunta. O problema é que estas mulleres si que
poden estar nunha situación de necesidade máis forte, en moitas circunstancias.
Con todo, valan estas letras para pedirlle á Xunta unha ampliación da cobertura
a estas mulleres.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En foto non pode ir alguén que
non deixe pegada para a historia. Hoxe é obrigada, para alguén que nos deu tanta
ledicia.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-11375491672565506742020-04-20T12:05:00.002+02:002020-04-20T12:05:16.851+02:00A DOBRE MORAL<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAvCHpmhcNV8uljnCY5eM-qmFKI6x2E6HiMJVaHrLPTuzvb0399fVHNWECGn67GF9gH1AhMUPOjw97qqp_4Ebf-upAfHgfvry_FhARvMaXBj8moK04AgpYDtspFMkdd0r5enlZVtD7EcE/s1600/gerardo-crespo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="318" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAvCHpmhcNV8uljnCY5eM-qmFKI6x2E6HiMJVaHrLPTuzvb0399fVHNWECGn67GF9gH1AhMUPOjw97qqp_4Ebf-upAfHgfvry_FhARvMaXBj8moK04AgpYDtspFMkdd0r5enlZVtD7EcE/s320/gerardo-crespo.jpg" width="226" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Falar de Feijóo e dobre moral é
unha redundancia. Eiquí outro exemplo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Como é ben coñecido, a disposición
adicional séptima do RD-lei 11/2020 supuxo a desafección das cotas de formación
profesional para que se poidan dedicar a prestacións e accións do sistema de
desemprego. Na Conferencia sectorial de asuntos Laborais, as CC.AA. gobernadas polo
PP puxeron o grito no ceo porque iso implicaba a sustracción de cartos que lles
correspondían ás Comunidades Autónomas. Unha recidiva do “España nos rouba”,
desta volta expresada por “auténticos patriotas”. Ao día seguinte, o noso
presidentiño se alporizaba por tamaño agravio. Aos e ás traballadoras galegas
se lles impedía ter acceso á formación profesional.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A realidade é moi outra: o que
sucedía é que se lle sustraía á Xunta a capacidade de repartir cartos de
formación entre os seus amiguiños. Un tópico do que hai bastante literatura na
prensa escrita como para esquecerse del. A única política laboral que eu podo
recordar da Xunta de Galiza desde o 2009 é o repartimento a esgalla de
subvencións e cartos públicos. En realidade, é toda a capacidade de gasto que
ten a flamante Consellaría de Economía, Emprego e Industria, como xa demostrou
abondo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
No fondo é outro episodio máis do
ananismo moral de <i>Mr. Bean</i>. Como o
caso de laiarse polo retraso no pagamento da prestación á xente desempregada do
noso país logo de que a Xunta decidise alongar o prazo de resolución dos ERTES,
nunha decisión que, seica fose legal, pero que era claramente perxudicial para
a clase traballadora.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Falo de dobre moral porque hoxe
20 abril, no DOG, “noutras disposicións” sae publicada unha Resolución do 8
abril “pola que se fai público o Acordo do Consello Galego de Cooperativas do 7
de abril de 2020, polo que se autorizan as cooperativas galegas a destinaren o
Fondo de Formación e Promoción Cooperativa á promoción social da comunidade
para atender necesidades derivadas da pandemia ocasionada polo COVID-19”. É
dicir, nos mesmos días nos que Feijóo choraba con desconsolación por esta nova
afrenta de Corpes, un órgano presidido polo seu Conselleiro e dominado por un
penetrante arrecendo pepero facía exactamente o mesmo no ámbito das
cooperativas.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A verdade crúa é que a
Consellaría de Economía, Emprego e Industria xamáis soubo como investir os
cartos de formación e emprego. Diso hai moitos exemplos. Por suposto que as
traballadoras e os traballadores galegos necesitan cartos para se formaren.
Pero iso precisaría dunha executoria transparente e clara, dous adxectivos que
non cualifican á política da Xunta de Galiza.<o:p></o:p></div>
<br />
Poño en cabeceira a foto de D. Gerardo Crespo, acae moi ben neste comentario.Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-75703906037309300272019-06-08T16:30:00.003+02:002019-06-08T16:30:53.047+02:00control horarioXunto link a artigo que publiquei onte na Voz de Galicia.<br />
<br />
<br />
<a href="https://www.lavozdegalicia.es/noticia/opinion/2019/06/07/os-problemas-do-control-horario/0003_201906G7P16991.htm">https://www.lavozdegalicia.es/noticia/opinion/2019/06/07/os-problemas-do-control-horario/0003_201906G7P16991.htm</a><br />
<br />
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-72453164204283335202019-04-07T12:57:00.001+02:002019-04-07T13:02:26.655+02:00EN COMÚN-UNIDAS PODEMOS<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJHSXqCiOHdxms4YUfSQAtSrjpLQFuF0ZOWUNqH4l8OR1gYLsrtDwxKU2OFDn3lPxefsx66_b3Pe4vuqq1LHJHIciJa_lqL7ggjzEsQpsrIaBe7ypYikjh4szuBOzu3v-6g07oeitV1g/s1600/captura_893452_manual.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="855" data-original-width="1595" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJHSXqCiOHdxms4YUfSQAtSrjpLQFuF0ZOWUNqH4l8OR1gYLsrtDwxKU2OFDn3lPxefsx66_b3Pe4vuqq1LHJHIciJa_lqL7ggjzEsQpsrIaBe7ypYikjh4szuBOzu3v-6g07oeitV1g/s320/captura_893452_manual.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background: white; color: black; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Aceptei agradecido o convite que
se me expresou para concorrer nesta lista como número 3 pola provincia de
Pontevedra, por máis que eu non milito na actualidade en ningunha organización
política. Sen que hoxe sexa cousa por cuestión de calendario de expresar
propostas concretas, si que me anima a idea de xustificar a miña postura, que
apenas dubidei cando Yolanda Díaz me a prantexou.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">No noso país o modelo de país e o modelo de sociedade van
xunguidos, moito máis que noutros do Estado español. Non vai ocorrer un cambio
transformador en Galiza por máis que veñan un pequeno feixe de investimentos
finalistas, senón porque haxa unhas políticas de bo goberno que sosteñan unha
acción que cree condicións de progreso. Esas condicións das que tanto nos afastou
o ananismo político do Partido Popular de Fraga Iribarne e de Núñez Feijóo na
súa viaxe cara a inanidade e desaparición definitiva de nós como pobo e como
persoas individuais.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Temos o inimigo na antipolítica que se vai facendo desde as
primeiras eleccións autonómicas en Galiza, con esas pequenas illas de esperanza
que foron os gobernos de González Laxe e de Pérez Touriño. Pero tamén nunha
España que o centralismo autoritario-conservador ven concebindo como de
suxeitos desiguais e de habitantes periféricos sen dereitos. É un paradoxo que
o marketing político destes días se centre na “España despoboada” cando o 29 de
abril a algúns non lles importará ren o que pase alén da contorna das grandes ciudades.
Galiza, por responsabilidade gravísima da dereita, vai camiño de liderar ese
ermo poboacional, cando quedan tan poucas meniñas entre nós que vaian ser nais
dentro de vinte anos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Neste contexto, os grandes retos son a sanidade universal e
de calidade, a educación pública e absolutamente gratuíta, a elevación da renda
persoal e familar dos nosos individuos e das nosas familias, o traballo digno e
con dereitos, a xeración de capacidades e condicións para o investimento
produtivo en Galiza, a igualdade material –non exclusivamente formal- con
outras partes do Estado e, en xeral, a mellora dun benestar que produza unha
sociedade con azos de crecer. Coio que todo iso o representa a candidatura na
que me integro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Doutras pode predicarse case o mesmo, sen dúbida. Pero hai un
elemento diferencial, decisivo, que é a vontade de sermos protagonistas da
acción de goberno. Fóra das persoas que asuman as concretas responsabilidades,
as iniciativas xenuínamente igualitarias non van ir da man dun goberno do PSOE
moi ben guiadiño pola súa alma liberal. Teñen que vir da agrupación política na
que nos inserimos e que vai tinguir a política das cores da igualdade material
e do progreso social.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ten que ser ademáis a barreira decisiva para que non colla o
leme do poder esta dereita neo-franquista que propón o líder do PP e pola que
se decantou decisivamente o partido que, por desgraza, sostén noso “goberno”
autonómico. Ademáis, hai que lanzarlle a mensaxe de que os seus tempos en
Galiza xa van rematar e que xurdirá outra Xunta que, ista si, vai mellorar as
condicións de vida da nosa xente. <o:p></o:p></span></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-12754585941939656332018-11-25T15:59:00.002+01:002018-11-25T15:59:27.473+01:00EN DEFENSA DE ANA PONTÓN<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgColC2dLUxfL9mViQhvN5XfjUziTqFut8Bd1zRe0MHoL3aPLXohc8xp35_OAYLEMSkUid5_BkZzvvb-hVA-TWKk5mbjiUEHQR1SxZ-qo0WnnSLXhp3KExf3oQ3vkluuq1MVffntrPqqfg/s1600/a7026f2c09b9c77773978d2e8288c449_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="614" data-original-width="1024" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgColC2dLUxfL9mViQhvN5XfjUziTqFut8Bd1zRe0MHoL3aPLXohc8xp35_OAYLEMSkUid5_BkZzvvb-hVA-TWKk5mbjiUEHQR1SxZ-qo0WnnSLXhp3KExf3oQ3vkluuq1MVffntrPqqfg/s320/a7026f2c09b9c77773978d2e8288c449_XL.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Leín onte nun periódico local que
certas parlamentarias, altos cargos o concelleiras do Partido Popular
convocaran unha rolda de prensa para esixirlle á voceira nacional do BNG unha
rectificación. Aparentemente, esta semana ela lle instou ao presidente da
Xunta, Mr. Bean, a que amosase que non forma parte de ningunha das mandas que
hai na política, na xustiza e nas institucións. Seica a estas mulleres lles
pareceu que a señora Pontón ofendeunas pola connotación que a palabra “manda”
ten con un coñecido delicto que se produciu en Iruñea no 2016, de moita
conmoción xeral.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Vai por diante que non teño unha
relación cotiá coa señora Pontón. Coñecina hai pouco máis de dez anos nunha
comparecencia que tiven no Parlamento de Galiza por cuestións de non
discriminación por xénero. Daquela ela, representante na Comisión de Igualdade
polo BNG, non me formulou nigunha pregunta, nunha actitude máis sabia que a
representación doutros partidos políticos, que amosaron bastante descoñecemento
da materia da que se falaba. Desde entón, si que intercambiei con ela algún
whatsupp nos que eu lle daba os meus parabéns polos seus resultados electorais.
E pouco máis. O que si teño por ela é un enorme respecto pola súa prudencia,
serenidade e moderación, como virtudes –non moi habituais- que expresa cada día
como parlamentaria.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ela non necesita que ninguén a
defenda, pero a súa contención tamén na resposta fai que pareza que este
colectivo de mulleres do PP non teñen contestación abonda. Tamén é certo que a
prensa escrita do noso país fai sempre de altofalante unicamente das opinións
da dereita. En fin, as redes sociais poden ser un modesto canle para retrucar
tan desafortunadas opinións das ditas parlamentarias, altos cargos e
concelleiras peperas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Realmente me costa albiscar no
pedimento que lle fai Pontón a Feijóo a máis pequena migalla de ofensa a
ninguén. Aínda que acusase, implícitamente, ao Partido Popular de similitude
coa “Manda” –expresado en singular, e referido aos sucesos criminais de
Iruñea-, creo que iso forma parte do debate político normal e da liberdade de
expresión na loita política. O que quere dicir, desde logo, é que as condutas
de moitos membros desde partido favorecen ou cando menos toleran a violencia
machista. O que é, desde logo, unha opinión perfectamente defendible. Que Ana
Pontón lle pida a Alberto Núñez Feijóo que se desmarcase das mandas é algo que
cadra na loita política, e máis a poucos días de hoxe, 25 de novembro.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Curiosamente, hai poucos meses o
Sr. Bean proferiu no Hórreo unha expresión realmente desprezabe, cando dixo da
Sra. Pontón que “pensaba que estaba moi necesitada”. É certo que axiña retirou
esta expresión. Pero tamém o é que ningunha parlamentaria do PP expresou ningún
comentario crítico ao seu líder, como si fixeron todas as parlamentarias da
oposición. Aparentemente, para a señora Rodríguez Arias e para as súas
conmilitonas ningún disvalor ten a frase proferida por Mr. Bean.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Neste contexto, que a señora
López Abella convoque rolda de prensa para queixarse do que di Ana Pontón no
Parlamento é moi lamentable. Habería que pedirlle un pouco de solidaridade de
xénero e un pouco –un pouquiño, nada máis- de sensibilidade. E, por suposto,
habería que pedirlle á señora López Abella o imposible para un partido como o
PP: que a Secretaría Xeral de Igualdade mantivera a máis mínima independencia
da Presidencia. Xa sei que é delirante este pedimento cando goberna o PP, pero
é o que esixe a normativa de Nacións Unidas no <i>mainstreaming de xénero</i>.<o:p></o:p></div>
<span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">En fin, pídolles ás mulleres con carguiños no PP unha
actitude menos de <i>hooligans</i>
políticas, un pouco de coherencia nas súas mensaxes contra a discriminación de
sexo/xénero e unha loita real pola a igualdade. Claro que o que lles pido, en
realidade, é que cambien de partido político. E quizáis fora do presebe do PP faga
moito frío para elas.</span>Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-71823575158962179432018-07-28T13:04:00.002+02:002018-07-28T13:04:39.137+02:00SEGURIDAD SOCIAL DE LOS TRABAJADORES A TIEMPO PARCIAL: ¿PARA QUE VALE EL LÍO DEL COEFICIENTE DE PARCIALIDAD?<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggwWsgTdmg3Jb14QrOmo8UI3yrIIWElpuVwuesrFT0MUDXKrZHamck8e6fhVQjqVLeVbVVStxWdhyphenhyphensyxJ8c4hqM6GjaT_APXGGZyBE-rh7_gFWBwODSqPDBr-NYIu-FfT1SPT0T-JxFRA/s1600/descarga+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggwWsgTdmg3Jb14QrOmo8UI3yrIIWElpuVwuesrFT0MUDXKrZHamck8e6fhVQjqVLeVbVVStxWdhyphenhyphensyxJ8c4hqM6GjaT_APXGGZyBE-rh7_gFWBwODSqPDBr-NYIu-FfT1SPT0T-JxFRA/s1600/descarga+%25281%2529.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Para nada. Después de que el
Tribunal de Justicia de la UE dictase la sentencia Elbal Moreno –que obligó al
Tribunal Constitucional a poner el freno y marcha atrás, como los personajes de
Jardiel Poncela y dictar la STC 61/2013, muy lejos de sus primeras y
condescendientes intenciones- el Gobierno se vio en la obligación de aprobar el
chusco RD-ley 11/2013, luego tramitado como Ley 1/2014. El año 2013 fue el año
del paroxismo de las leyes inexplicables, pero el premio óscar lo alcanzaron el
“coeficiente de parcialidad” y la organización de las comisiones negociadoras
de las modificaciones sustanciales de las condiciones de trabajo. Leyes
dictadas con el objetivo de disfrazar inconstitucionalidades con regulaciones
de interpretación imposible. Todas ellas todavía en vigor, por desgracia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Viene esto al caso porque hoy se
ha publicado en el BOE el Real Decreto 950/2018, de 27 de julio, por el que se
modifica el Real Decreto 625/1985, de 2 de abril, por el que se desarrolla la
Ley 31/1984, de 2 de agosto, después de que en el asunto <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Espadas Recio</i> el TJUE declarase el sistema español incompatible con
la Directiva 79/7/CEE. Regula este tema de una forma sencilla, clara y
coherente con el principio de igualdad entre trabajo a tiempo parcial y trabajo
a jornada completa: el cómputo de todo el período de alta, con independencia de
cuántas horas se hayan trabajado cada día y si se prestan servicio o no todos
los días laborables. Fácil y comprensible, aunque uno no sea un especialista en
interpretar oráculos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Dicho lo cual, ¿no es hora de
cambiar el art. 247 de la LGSS y todos los preceptos concordantes? Estudiantes
y docentes de Seguridad Social estaríamos muy agradecidos, porque explicar y
aprobar la asignatura sería mucho más fácil. Las personas que accedieran a las prestaciones
también, porque por fin el sistema no sería sospechoso de albergar
inconstitucionalidades. Pero, sobre todo, ganarían la racionalidad y el sentido
común. El otro día fue a un acto muy pepero y oí de mi presidentiño Mr. Bean
unas 99999999 veces la expresión “sentido común”. Está claro, pues, que una
reforma como la que pretendo le encantará al señor Married y a su florido grupo
parlamentario.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Claro que sería cosa que de paso
derogaran el art. 12 del ET. Vamos, que lo derribaran y edificaran otro con
bases distintas, que el de ahora no vale para nada. Aunque parece que ese
asunto es un poco más complicado. Pero podrían orientarse por alguna
proposición de ley que ha llegado al Palacio de San Jerónimo. Por desgracia, no
al Pazo de San Xerome, porque ahí sería más fácil que se hiciese algo
razonable, pues allí mandaa mi buen amigo Antonio López, el que sale en la
foto.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-51612823967645320992018-04-17T23:34:00.003+02:002018-04-17T23:34:40.344+02:00HAI QUE DEFENDER AS ESTRUTURAS REPRESENTATIVAS UNITARIAS<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTnfKtC9H_w2vSBDkoVG4k_9LlsoDi-NQJazvy7N2v9wysCznZRi_9CmMwoGeFm-naQVppy3xyTOfO1EUVJ2NFjNUp9ibwYw0tdQCGaKehnTd6vb1JLQzBSNGRRv46S-X3I08p3y_B7_o/s1600/iglesias_pablo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="322" data-original-width="340" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTnfKtC9H_w2vSBDkoVG4k_9LlsoDi-NQJazvy7N2v9wysCznZRi_9CmMwoGeFm-naQVppy3xyTOfO1EUVJ2NFjNUp9ibwYw0tdQCGaKehnTd6vb1JLQzBSNGRRv46S-X3I08p3y_B7_o/s320/iglesias_pablo.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hoxe saín de clase logo de
discutir coa xente que asistiu, na súa maior parte representantes dos sindicatos
e das empresas, de acción sindical na empresa. Foi un debate construtivo no que
se expresaron argumentos diferenciados e se falou de modelos, de estratexias e
de niveis de protección. Pero un debate no que se constatou, básicamente, o
inestabeis que son os piares xurídicos da dita acción sindical, as sutís
diferencias entre o contido esencial e o contido adicional da liberdade
sindical e a dependencia que o noso modelo ten das estruturas representativas
unitarias.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ven todo isto a conto desa
corrente predominante de opinión no noso mundo das relacións laborais de darlle
máis protagonismo á acción estritamente sindical en contraposión á dos comités
de empresa e delegados de persoal. Opinión que defende diminuír as competencias
dos comités de empresas, retirarlles a lexitimación para negociar convenios
colectivos de empresa e convertilos, en termos xerais, en órganos subalternos
de participación colaborativa coa empresa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Xa expresei en moitas ocasións a
miña discordancia con ditos puntos de vista. Fíxeno desde a convición dos seus
perigos e da ameaza que supón para o noso modelo de relacións laborais. O
divorcio entre lexitimación para negociar e cómputo da representatividade
seméllame un perigo importante de que a representatividade mesma entre en
crise. E, con ela, a propia esencia e existencia de sindicatos de clase fortes
e representativos que se sustenta nun equilibrio delicado. A nosa tradición
representativa foi construída desde a acción dos comités de empresa e delegados
de persoal, sen que, na realidade, existise unaha concorrencia efectiva entre
as estruturas representativas sindicais e estatutarias.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ademáis, as reglas que contén a Lei Orgánica
de Liberdade Sindical nos seus arts. 8 e seguintes se estableceron pensado en
que a actividade representativa de seccións e delegados era suplementaria e non
alternativa da do Título II ET, como se reflicte con toda claridade nos
restritivos preceptos que incorporan contido adicional ao dereito do art. 28 da
Constitución. Non se pode negar que darlle primacía ás sección sindicais
requeriría ceibalas da súa atadura aos comités de empresa e, en particular,
reformar ditos preceptos da LO 11/1985 en liña de reforzo da presencia e
dereitos dos delegados sindicais.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tamén argumentei que o noso
sistema sindical, aínda que non favoreza unha expansión grande das taxas de
afiliación sindical, si que produce un mantemento das mesmas. É dicir, actúa
como un estabilizador das nosas percentaxes afiliativas, como se constata con
datos comparados. En efecto, nos últimos anos, en particular coa gran crise
económica, se manifestou unha resistencia ao desplome das mesmas que, lonxe de
diminuír, se mantiveron e memos creceron un pouco, ata se situar lixeiramente
por riba da media dos países da OCDE. Teño a impresión de que rebaixar a
entidade e as competencias dos comités de empresa poría en perigo este ecosistema
delicado.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ademáis, a discusión de hoxe foi
un testemuño claro de que o noso dereito non está preparado para este cambio.
Hai enormes espazos de inseguridade xurídica relativos ao papel, competencias e
garantías das seccións sindicais. Hai unas liñas xurisprudencias do noso
Tribunal Supremo sumamente restritivas na interpretación, en particular, do
art. 8 da LOLS. A xurisprudencia tradicional do Tribunal Constitucional foi moi
dubidosa e nada bo se pode esperar deste órgano na súa composición actual. A
actuación das sección sindicais das organizacións menos representativas é, na
práctica, inviábel. En resumo, máis que impulsar unas relacións colectivas máis
dinámicas, as correntes de cambio poden supor todo o contrario: un golpe de
morte ao noso modelo sindical.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O outro día comentaba cunha amiga
miña de hai moitos anos que nós os dous éramos persoas diverxentes. Nestes anos
non é doado dicir que un é conservador do noso sistema colectivo de relacións
laborais. Implica recoñecer certo grao de diverxencia con isto que se deu en
chamar o <i style="mso-bidi-font-style: normal;">mainstreaming</i>. Pero tamén é
certo que os modelos se constrúen moitas veces con posturas minoritarias.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por diverxer dos meus amigos de
Parapanda, a foto que poño é a de Pablo Iglesias. Tanto ten. No fondo, estou a
levarlle a contraria a moitos dos meus amigos da UXT.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-71824694175161022002018-02-11T22:44:00.001+01:002018-02-11T22:49:16.050+01:00MARCHAS CONTRA A PRECARIEDADE<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfaI5J0azwIuMsh2DRUOfmmpbejsUbLOW6KB3HVid6pPEXPvAX4AjYydOAx0cMvImew5Bb2Ah_bhQEueo7K-ddloI0sUY52vVwmBfh433MJmIlPAr7ZTZXrCcDt1FgBNDnfVlfjC8WQqE/s1600/16_11_14.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="684" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfaI5J0azwIuMsh2DRUOfmmpbejsUbLOW6KB3HVid6pPEXPvAX4AjYydOAx0cMvImew5Bb2Ah_bhQEueo7K-ddloI0sUY52vVwmBfh433MJmIlPAr7ZTZXrCcDt1FgBNDnfVlfjC8WQqE/s320/16_11_14.png" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Están xermolando, como os
pequenos abrochos nunha árbore que podrece. O dereito de manifestación para
berrar contra un marco de relación laborais inxusto como poucos. A taxa de
temporalidade xa roza o 27 por cento. A do traballo a tempo parcial –declarado-
achégase ao 15 por 100, do que a meirande parte é indesexado. A primeira, xa acadando
os números dos piores anos do ladrillo, claro que daquela había pleno emprego
–masculino- e hoxe aínda estamos por riba do 15 por 100 de desemprego. A
segunda, desbocada desde a precarización express que supuxo a reforma de
decembro do 2013.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
É unha realidade teimosa que a
reforma laboral dos anos 2012/2013 produciu precariedade a cachón. Negalo é
cousa de ignorancia ou mala fe, ou das dúas cousas ao mesmo tempo. É máis, foi
unha consecuencia percurada polo corpo lexislativo reformador: un mercado
laboral inxusto nas súas marxes, no que os beneficios das empresas se constrúen
por riba dunha clase traballadora esmagada. Para que uns gañen, outros teñen
que perder. Os beneficios alicerzados no abuso dunha clase traballadora paria. Nesta
dialéctica, a rebaixa salarial e a competitividade polos baixos custos
retributivos ten moito que ver coa precariedade dunha ampla franxa da poboación
activa. Por moito que a nosa lexislación, piadosa por fora pero a gargalladas
por dentro, proclame a igualdade entre traballadores temporais ou/e a tempo
parcial con traballadores indefinidos e a xornada completa. Pura fantasía.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Os dereitos dos precarios non se
poden construír sobre os piares dun pretendido dereito á igualdade. É unha
técnica imposible, porque as comparacións son sempre discutíbeis. As últimas
conclusións da avogada xeral Kokott de decembro 2017 volven as augas ao seu
rego. Foi unha esperanza doce, namentres durou, que o principio de igualdade
podía servir de panca para mellorar as condicións de traballo dos temporais. De
feito, os poderes fácticos, ao longo do 2017, puxeron todos os medios dos que
dispuxeron para negar algo tan elemental como que a situación dos temporais aos
que se lle extingue o contrato polas causas consignadas nel é parella á dos
indefinidos aos que se lle extingue o contrato por causas obxectivas. Seica non
é unha causa organizativa a que está no fondo dun contrato temporal? Á xente
que o negue, eu lle recomendaría que estudara un pouco, por exemplo nas orixes
da Directiva de despedimentos colectivos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Con todo, a loita pola defensa do
principio de igualdade entre temporais e indefinidos era parella á da Illa do Perexil
contra as tropas de Federico Trillo Figueroa.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Unha loita insostíbel. A busca do terceiro de comparación é a ponte de
burros pola que ninguén pasa. Os dereitos dos atípicos non poden ser dereitos
por asimilación. Así o entendeu ben sempre a dereita política do noso país, que
sempre reformou os contratos temporais e os contratos a tempo parcial coa
técnica de rachar todos os dereitos específicos dos contratos temporais e parciais.
Cortar sempre as pontes que podían xuntar o emprego atípico e o emprego típico,
para que os precarios fosen precarios para sempre xamáis, a poder ser.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Mellorar a condición dos atípicos
é crear dereitos de tránsito, obrigas específicas dos empresarios para con
eles, accións positivas que melloren a situación deles fronte aos típicos. É
certo que todos os sistemas xurídicos da nosa contorna teñen unha taxa de
precariedade que serve de amortiguador para as situacións de crise. Pero no
noso modelo esa taxa é un exército inmenso de persoas sen dereitos, un
lumpenproletariado atrapado nas redes dunha dereita económica rapaz e sen
escrúpulos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por iso, que abrollen as
manifestacións dos precarios é un sinal de esperanza. Que as xentes xenerosas
sexamos solidarias con todos eles e que o noso sistema se convirta nunha
inmensa manifestación de rexeitamento dun modelo perverso e noxento, artellado
a prol da clase favorecida.<o:p></o:p></div>
<br />Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-31801869975639381432017-10-28T16:51:00.002+02:002017-10-28T16:51:24.390+02:00A BAIXA CALIDADE DO ESTADO DAS AUTONOMÍAS. REFLEXIÓN DUN EXAFILIADO AO BNG<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br /><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO1T9BnGZgrQzqhiCYiaMw9ey9q9hz6s88UTAGIxoAFlytEXlnTfO-dOW29R0hEd4MJ4gvVcvDEgH7Y148ifiSPHyUff-e8JlUcDEHjcF0Bz4RUsUW1kQOYCKSH9bxAFoZs8VBEEcKAsM/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO1T9BnGZgrQzqhiCYiaMw9ey9q9hz6s88UTAGIxoAFlytEXlnTfO-dOW29R0hEd4MJ4gvVcvDEgH7Y148ifiSPHyUff-e8JlUcDEHjcF0Bz4RUsUW1kQOYCKSH9bxAFoZs8VBEEcKAsM/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ser afiliado non é o meso que ser
militante. Nunca fun militante. Paguei a cota á organización política durante
lustros, pero xamáis participei da súa vida interna. Deime de baixa o ano pasado,
xusto cando Ana Pontón accedeu á condición de voceira nacional. Trabuqueime. Marchei
cando ela cambiou as dinámicas para ben. Teño que voltar. Ela vai ser a
primeira muller en presidir noso país. Pero esa é outra historia. Agora o
asunto é outro, nestas datas de reflexión identitaria.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Non quero escribir de conceptos
nacionais, nen de política prospectiva, se se me permite o pleonasmo. Quero
saír ao paso desta onda de defensa “do modelo do 78” escrita desde unha
posición progresista, que eu recoñezo no seu progresismo, para falar con ela
afectivamente. A outra defensa, a feita desde a adscrición a un monarca neo-autoritario
e desde a afección a unha simboloxía nacional-católica, non me interesa, Con
eles, as pontes non existen, habitamos en galaxias diferentes.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Eu son o que se entende desde esa
outra orela como un nacionalista. Quérolle á miña lingua, que hai séculos foi a
cultivada neste recuncho do mundo e hoxe é marxinal, nun pobo de xente
diglóxica por mor dunhas políticas de promoción do castelán e de desprezo do
galego. Quérolle a este país minguante e envellecido, froito do desprezo propio
e alleo. Quérolle á nosa vizosa paisaxe en perigo tamén por culpas nosas e
doutros. E tamén lle quero á nosa literatura, xigante para un pobo tan
pequeniño. Pero non me pode a simboloxía, non preciso bandeiras nen himnos e
moito menos orgullos patrios. En resumo, eu son menos nacionalista que “os do
réxime do 78”.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ven todo isto a conto dunha mensaxe
menos “patriótica”. Que necesidades tería eu para vivir cómodo nese Estado
denominado Reino de España? A verdade é que non moito. Básicamente que se desenvolveran
políticas de integración da pluralidade, que se perseguira unha igualdade
material de todas as xentes que son nacionais deste Estado, que se comportara
realmente como social e de dereito e que se recoñeceran xenuínas competencias
políticas ás denominadas “Comunidades Autónomas” nun leal entedendemento da
subsidiariedade na acción do Goberno central.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Cantas condicións se cumplen das
anteriores? A verdade é que ningunha, e esa é a miña desafección, como a de tantos
outros, ao “modelo do 78”. Probablemente tamén porque non é o da miña xeración,
senón o da xeración anterior e non lle
teño agarimo abondo. Pero, ademáis e por riba de todo, porque non foi senón un
corsé que nos limitou no progreso social da periferia, desta parte do
territorio que tan pouco lles importa aos que miden a súa moralidade polo
tamaño da bandeira rojigualda pendurada dos seus balcóns.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; mso-background-themecolor: background1; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; mso-background-themecolor: background1; text-align: justify;">
A nosa pequena identidade galega entrou no máis inmenso desleixo
propio e alleo. Como exemplo elemental: dou clase en galego e a inmensa maioría
do meu alumnado non é quen de facerme os exames escritos en galego. Non por
perxuízos, senón por falla de competenzas lingüísticas. Que está disposto a
facer “o modelo do 78” para a promoción das linguas minorizadas? O que demostrou
é nada, agás tallar os modelos educativos que queiran sinceiramente garantir un
coñecemento real da cadansúa lingua minorizada. Que se fai desde a Administración
do Estado no recoñecemento e a promoción das diferencias que nos constituirían
como pobo plural? Ren. Unicamente, promover unha igualdade tipo “Tempos modernos”.
Unha igualdade identitaria na que eu, desde logo, non me recoñezo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Galiza é un país pobre, avellentado
e no que xamáis se coidou desde o Goberno central. Moito menos cando o
dirixiron galegos –galegos, por suposto, esquecidos da súa orixe e sen
conciencia da súa identidade-. Sen infraestruturas dignas do século no que
vivimos. Anulado no desenvolvemento dos seus sectores produtivos. Dirixido no
tecido privado desde Madrid na explotación dos seus recursos básicos. Con menos
renda, menos ocupación e máis dependencia da Administración central. Por
suposto, esa é a nosa culpa, cando menos en parte. Pero nunca fumos merecentes
dunha acción positiva desde o Goberno central digna dese nome. Somos para Madrid
o esquecido, lonxano e neboento Noroeste. Nada máis. Non somos materialmente iguais a outros
españois. Ao modelo do 78 nunca lle interesou fornecernos das pancas para
medrar. Non lle podo querer a un Estado ao que non lle interese a igualdade
material da xente do meu país en comparación coa doutras partes súas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O “modelo do 78” deixou de ser
social e de dereito. Transixiu cunha reforma constitucional, a do art. 135, que
abandonou os obxectivos sociais elementais en aras do equilibrio orzamentario.
Entendido este non como equilibrio ao medio e longo prazo, senón como obediencia
aos ditados conxunturais da Comisión Europea e do Goberno de quenda. A este
principio axial subordinouse o pleno emprego, a equitativa distribución da
renda, o sistema público de Seguridade Social e, en xeral, todos os principios
reitores da política social e económica. Todo iso, por certo, co aplauso desta
corrente defensora do “modelo do 78”.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Non é de dereito. Por moito que
un limpe os lentes non pode albiscar no art. 155 da Constitución unha
habilitación ao Senado e ao Goberno para cesar a cargos públicos democráticamente
elexidos. Dar instruccións é algo moi diferente de cesar. Cando se nos quere obrigar
a entender algo que a Constitución non di, o Estado deixa de ser de dereito.
Cando responde a inconstitucionalidades con outras inconstitucionalidades non é
leal á súa definición como Estado de dereito. Cando non cumple cos convenios
fundamentais internacionais e rexionais que ten asinados –Carta Social Europea,
Convenio para a eliminación de todas as formas de discriminación contra a
muller, diversos convenios da OIT, en particular de protección das persoas
migrantes..- traizoa o art. 10 da Constitución. Pero, máis importante, cando o
noso Tribunal Constitucional ven facendo hai anos unha interpretación dos
dereitos fundamentais cuasi-programática deixa de ser Estado de dereito. Iso é,
cando renuncia á promoción do que nos
une como cidadáns e cidadás: a identidade no goce dos dereitos humanos e das
liberdades públicas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Para rematar, que recoñecemento fai
o Estado das competencias autonómicas? Ben me consta que Carles Vives Pi-Sunyer
non é hoxe alguén do gosto dos
defensores do “modelo do 78”. Pero falo dos seus votos maioritarios e
particulares cando era maxistrado do Tribunal Constitucional. E cando dicía que
as competencias autonómicas sempre estaban subordinadas a unha competencia
estatal xeral e elástica, en particular “as condicións básicas que garantan a
igualdade de todos os españois” patente de corso na que ten baseado o Tribunal
Constitucional multitude de sentenzas con interpretacións sumamente “caseiras”
das competencias estatais. Así se estragou a existencia de reais e efectivas
competencias plenas, Pero, alén diso, é que ninguén vai recoñecer que hai unha
vaga centralizadora fortísima desde hai anos nas normas legais e na interpretación das
mesmas que fai o Tribunal Constitucional? Falo, creo que sen esaxeración, de
fanatismo centralizador dos poderes do Estado. Refírome, en particular, a
competencias sanitarias, de función pública e de emprego. Estou certo de que
pasa o mesmo noutras marerias, pero eu únicamente coñezo algo da rama social do
Dereito e por iso falo dela. Dicir que as Comunidades Autónomas teñen hoxendía
capacidades políticas homologables a un Estado federado é, sinxelamente, negar
a realidade e crear un imaxinario virtual.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Eses son os motivos, esquemáticamente
expresados, do meu afastamento do “modelo de 78”. Teño 50 anos e xa non son desa
xeración que se afasta públicamente da transición. A esta recoñézolle valores,
pero tamén eivas. Pero, con todo, a convivencia haina que construír cada día.
Integrando, non impoñendo.<o:p></o:p></div>
<span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Poño en foto a Peces-Barba, con quen tan pouco me
identifiquei na súa vida. Logo do seu pasamento, respeteino máis, cando leín
seus traballos relativos aos valores superiores.</span>Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-52352449728193226722017-08-16T23:58:00.003+02:002017-08-16T23:58:24.366+02:00EL DUQUE DE AHUMADA EN EL PRAT<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho9ZXFTwKNiriDAmfimPriFSplVMvGw2reP1kwxX-JlhHXE27N_I8aGIusgZ0zpMCIAEHe03VTmERDWEFQRcEDtG1XCqK4tQaCgWN8jxqUOFVEztnLT2J4nIJ4wdnsUPyQQRSf3LFpApg/s1600/guruceta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="230" data-original-width="156" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho9ZXFTwKNiriDAmfimPriFSplVMvGw2reP1kwxX-JlhHXE27N_I8aGIusgZ0zpMCIAEHe03VTmERDWEFQRcEDtG1XCqK4tQaCgWN8jxqUOFVEztnLT2J4nIJ4wdnsUPyQQRSf3LFpApg/s1600/guruceta.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
El Gobierno central ha pisado el
acelerador en esta deriva autoritaria que lo aleja mucho de lo que debe ser
nuestro marco democrático de convivencia. Pocas veces podrá asistirse a una
vulneración tan grotesca de un derecho fundamental como la que ahora está infligiéndole
a los trabajadores de la contrata de seguridad del aeropuerto del Prat. Esta mañana
me entrevistaba una periodista de Infolibre y, en relación con el arbitraje obligatorio,
le mostraba cierto escepticismo: dudo mucho que lo decidan en el Consejo de
Ministros de hoy, le decía con mi ingenuidad habitual y muy a pesar de lo que
adelantaban los medios de comunicación. Me parecía demasiado ensañamiento con
unos trabajadores los servicios mínimos al 90 por 100, el esquirolaje a través
de militarización y el laudo obligatorio. Pero la autoridad gubernativa no quiere
ahorrarse ninguna munición contra los trabajadores de Eulen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Quizá ahora convenga recordar que
el centro del conflicto consiste en la subida retributiva reclamada, de 350
euros en el más elevado de los casos y para neutralizar una doble escala
salarial existente en la empresa Eulen en relación con los vigilantes de
seguridad. Es decir, nada comparado con la desmesura de otras reglas colectivas
que en su momento pactó Rafael Arias Salgado cuando era ministro de Aznar con
cierto sindicato corporativo. Es la forma de hacer de ciertos Consejos de
Ministros: fortaleza con el débil y debilidad con el machote.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
También conviene recordar qué es
Eulen: una empresa multiservicio que, básicamente, cede mano de obra y unas
pocas cosas más a empresas contratantes, en gran parte entidades públicas. Es
decir, una actividad muy levemente distinta de la de una empresa de trabajo temporal.
Tan levemente que sería cosa de preguntarle al Tribunal de Luxemburgo si se
parece demasiado a una ett. Además,
Eulen es una empresa con una fuerte pulsión para negociar convenios de empresa.
Es decir, una empresa que saca mucho provecho de la reforma laboral de 2012 y
tiende a evitar la aplicación de convenios de sector. Quizá por eso gana tantas
licitaciones públicas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
No he leído la resolución de la Delegación
del Gobierno de Cataluña sobre el establecimiento de servicios mínimos al 90
por 100. Doy por supuesto que le habrá echado mucha literatura al asunto. Aceptado
lo del servicio esencial, lo de las fechas de gran desplazamiento de personas y
lo de la duración del conflicto, establecer un 90 por 100 del funcionamiento
normal es excesivo. Se parece demasiado a éste ¿Dónde queda la proporcionalidad
de sacrificios? La sentencia del Tribunal
Constitucional llegará tarde, como siempre. Los del PP no aprenden de la marea
de recursos de amparo estimados con ocasión de la huelga general de 2002. O
aprenden: saben que, a toro pasado, el asunto solo nos importa a unos pocos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Lo de la Guardia Civil es algo
más novedoso. El argumento de la amenaza terrorista no merece mayores comentarios
en el contexto en el que se produce. La medida de intervención consiste en el
esquirolaje a través de un cuerpo de naturaleza militar. Yo hoy no he estado en
el Prat, pero los medios de comunicación dicen que realizaban el mismo trabajo que
los de Eulen. Por lo tanto, estaban sustituyendo a los huelguistas. En la tele
se veía más o menos que eso era así. Es más, un periódico tan poco sospechoso
de complicidad con los huelguistas como “Expansión” titulaba en su edición de ayer
que “la presencia de la Guardia Civil en El Prat reduce las colas en el primer
día de huelga indefinida” Me imagino que el asunto también llegará al Tribunal
Constitucional para que se pronuncie sobre esta bizarra medida del Gobierno. No
sé, pero me da la impresión de que no se ha consultado a las partes en
conflicto sobre la conveniencia de recurrir a la Benemérita. Claro que eso al
Gobierno le importa un rábano. Y mucho menos le importa lo que opine el Comité de
Libertad Sindical, que está muy clarito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Y ahora el arbitraje obligatorio.
En la web de La Moncloa de hoy se manifiesta la oronda preocupación del Gobierno
por preservar la imparcialidad del árbitro. Para eso las partes pueden alegar
en 24 horas. Como estamos en ese plazo, me atrevo a sugerir al de la foto.
Habría que resucitarlo, pero sería el mejor para dictar laudo en relación con
el aeropuerto de Barcelona. Lástima que en la referencia del Consejo de
Ministros no se nos cuente lo de la situación excepcional, pero a lo mejor la
puede apreciar ese que veía penalties donde no los había. Otro árbitro,
difícilmente.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
El Gobierno es imparcial: una
empresa pública como Aena ha contratado el servicio de seguridad con una
empresa que es de las más aplicadas en utilizar la reforma de 2012. Sus altos
directivos y administradores no tienen ningún vínculo con el Papo. Por mucho
que se busque, no aparecerá nada., ¿verdad? <o:p></o:p></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-54419869144466452892017-06-10T14:22:00.002+02:002017-06-10T14:22:51.166+02:00UNA LLAMADA PARA UN REINO UNIDO DIFERENTE<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQp-bvpccIyQ_JmR4x8iHBvsL35lz4X4zcVBWdW6cC5jVCDz5p4bvTDCi4UhTuerjesPPExLYOTh3P6M29ziPmFwqyhrBv0cgcZ4I938Gooq-Lc2k5oFmReqms1ok789RldpnpanbuaTI/s1600/beverley-market.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="550" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQp-bvpccIyQ_JmR4x8iHBvsL35lz4X4zcVBWdW6cC5jVCDz5p4bvTDCi4UhTuerjesPPExLYOTh3P6M29ziPmFwqyhrBv0cgcZ4I938Gooq-Lc2k5oFmReqms1ok789RldpnpanbuaTI/s320/beverley-market.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Traduzco libremente el editorial
de The Guardian de ayer. Lo del jueves ha sido, indudablemente, un mensaje de esperanza.
Aunque sea casi imposible que se organice un gobierno alternativo al de los
conservadores. Y aunque los nuevos compañeros de viaje de Theresa May sean los
desagradables unionistas norirlandeses. La primera ministra y, sobre todo, el
Partido Conservador, han quedado lo suficientemente heridos como para que nada
vuelva a ser como antes.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
El eslogan del conservadorismo
compasivo no ha sido creíble. “Conservadurismo compasivo” es un oxímoron en UK
desde los años ochenta. Que se lo pregunten a los trabajadores y a los
desempleados británicos. Solo la incomparecencia de un Partido Laborista
genuinamente social, como ha sucedido desde los años noventa, ha provocado el
abultado resultado de Mr. Cameron en 2010 y en 2015, sin que la mayor talla
moral de Gordon Brown pudiera evitarlo. La desregulación de los gobiernos
tories ha sido y seguirá siendo salvaje, radical y carente de escrúpulos. Por
mucho menos pija que quiera ser Theresa May que David Cameron o George Osborne.
Si Mrs. May dimite y llega a primer ministro el payaso de Boris Johnson, las
cosas serán más o menos igual.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pero la House of Commons ha dado
un vuelco. La diferencia de escaños en favor de los Conservadores se explica en
gran parte porque han conseguido arrebatarle no pocas <i>constituencis: </i>a los del SNP de Nicola Sturgeon. Hace poco se decía
en Escocia que había allá menos MP conservadores que osos panda –de estos había
dos, en el zoo de Edimburgo-. Pero los conservadores escoceses viven en un país
distinto de Inglaterra y son de otro perfil. No creo que aplaudan un Brexit
duro ni tampoco se entusiasmen con el impuesto a la demencia. Como tampoco creo
que el MP de Chelsea o el de Wimbledon sean tan arrogantes como lo eran el
miércoles. Es decir, prefiero un gobierno conservador debilucho que uno
prepotente. Eso será bueno para la UE, pero sobre todo será bueno para UK.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Con todo, la gran noticia es el
avance sin paliativos del Partido Laborista de Jeremy Corbyn, sustentado en el
voto joven y en la sociedad civil organizada. La prensa convencional –por supuesto,
la española más que ninguna otra- seguirá insultando como “populistas” a
aquellos políticos opuestos a la des-regulación, a la privatización y al
desmantelamiento de los sistemas de protección social. Es populista el Partido
Laborista porque se dirige a la mayoría, no a unos pocos, como expresa el
eslogan de su programa. Porque quiere subir los impuestos de las clases más
favorecidas, proteger a los trabajadores y a los pequeños autónomos,
desarrollar unas infraestructuras más armónicas, promover una economía
sostenible, retornar a la esfera pública servicios básicos como el agua,
correos o, en parte, la red de transportes, o articular medidas de protección a
las zonas más despobladas. Todo esto es populista, en apariencia.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
No creo que ahora quien sea
arrendatario e 10 Dowing Street se atreverá a profundizar en la legislación
antisindical de 2016, promover con entusiasmo los <i>zero hours contracts</i> o perseguir a los beneficiarios de las medidas
de acción social. Espero que hayan quedado
suficientemente escaldados estos presuntos liberales sectarios que solo creen
en el liberalismo cuando no se trate de la sociedad civil que pueda organizarse
contra ellos. Entretanto, nos tocará asistir a una larguísima época de
conservadurismo languideciente, como fue el de John Major de los noventa. Él
fue prudente porque bien sabía que finalizaba un ciclo. Espero que quien ahora
lidere el Reino Unido lo sea también. Más tarde, estará el laborismo, pero no
el de Tony Blair, sino aquel en el que se volcó siempre el Trade Union Congress
y al que algunos quisimos hace unos cuantos años.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
El resultado del jueves ha sido
muy bueno para Europa. Tal vez los escoceses tengan que dejar de lamerse las
heridas y trabajar con los Laboristas y con los Liberales por una europeización
de UK, sea cual sea la mejor forma de promoverla. Ahora son suficientemente
fuertes para eso y para condicionar muy duro, en defensa de los trabajadores y
de los desempleados, al Gabinete que se entienda con Bruselas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Mi modesta alegría es que Hull de
nuevo es laborista. No, Beverley, pero eso sería casi milagroso. Ahora es
mediodía en el Saturday Marker de mi pequeño pueblo inglés, que tanto añoro.<o:p></o:p></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-55013286105947224182017-03-28T13:00:00.001+02:002017-03-28T13:04:24.127+02:00LA MISTERIORIOSA BRECHA SALARIAL<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpNaxRRCWZkb79VqJBdO-rnF3aqplqaaqPyE8wL28MFC92zEB_sPgo-63t0cT03NVuV1YCfY9CxpdNH0n3fZ_ot-NAmp-3ATK6aUf7AJJQ0AjqTZetgLPLW7LXO5MQWHfdvQU1-d9Jns/s1600/df0af74592a681b3e38501ea288330ed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpNaxRRCWZkb79VqJBdO-rnF3aqplqaaqPyE8wL28MFC92zEB_sPgo-63t0cT03NVuV1YCfY9CxpdNH0n3fZ_ot-NAmp-3ATK6aUf7AJJQ0AjqTZetgLPLW7LXO5MQWHfdvQU1-d9Jns/s320/df0af74592a681b3e38501ea288330ed.jpg" width="296" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hablar
de la brecha salarial está de moda. Buena cosa es esa. Será que la Ley Orgánica
ha cumplido diez años, o tal vez que se ha convertido en tópico incluso del
mundo bien-pensante. Últimamente he tenido que decir que no, por motivos varios,
a alguna que otra invitación para hablar del asunto. Así que hoy, con un
pequeño espacio de tiempo para la distracción, escribo un par de ideas sobre un
tema sobre el que creo que los enfoques dejan algo que desear.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Me
llama la atención que los pocos éxitos judiciales que conseguimos los
celebramos como si no hubiera un mañana. Casi todos, en el entorno del
problema, pero casi nunca en su núcleo duro: que si retribuciones en torno al
disfrute del permiso de maternidad, que si alrededor de los permisos parentales
o, en general, de los derechos de conciliación. Son temas importantes, sin
duda. Y reflejan una Jurisdicción algo más sabia que hace tiempo. Por lo menos,
una Jurisdicción Social porque, fuera de ella, los comentarios serían otros.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pero
la brecha, en su profundidad, no se repara. Más bien, resiste e incluso se
agranda, como sucede casi inexorablemente con las leyes naturales. Queda el magro
consuelo de que no somos una excepción, sino la regla general: una sociedad
desigualitaria e injusta, como todas, entre hombres y mujeres.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Algunos
problemas han sido apuntados y, en realidad, han sido incorporados a la
legislación. Casi todos ellos, más de aplicación de la norma que de conceptos:
la Ley de 2007 ha sido cuidadosa en torno a la distribución de papeles entre
todos los órganos, administrativos y judiciales. Cosa distinta es que, en
términos de buen gobierno, unos y otros hayan entendido y asumido su
responsabilidad. Hay que concluir que solo en casos muy aislados la Inspección
de Trabajo ha estado a la altura de las circunstancias.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Bien
es verdad que hay problemas de concepto y de formación. La discriminación
indirecta o impacto adverso no ha sido integrada con normalidad en el
patrimonio cognitivo de los Juzgados y Tribunales. Puede ser que el término “desventaja
particular” que ha introducido la legislación interna arrastrada por las
Directivas de 2000 haya oscurecido la realidad que pretendía describir. Lo
cierto es que percibimos una ceguera colectiva que se traduce en que esta
discriminación sistémica se asienta en el mundo de lo invisible. No solo de los
órganos judiciales, sino de las instituciones y particulares que deberían
denunciarla y demandarla.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
También
es cierto que las nuevas tendencias clasificatorias camuflan mejor las
discriminaciones indirectas. Por una parte, la insistencia en la estructura
basada en grupos profesionales admite unos niveles retributivos más difíciles
de descifrar. Los complementos variables abren muchas hipótesis que complican
el análisis. Y, sobre todo, se generaliza una absoluta falta de transparencia
en la definición y concreción de las partidas retributivas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Por
supuesto, está el tema de la crisis. Y, más que el de la crisis, el de la
reducción generalizada de los salarios. Este entorno arrincona el problema de
la discriminación retributiva que padecen las mujeres, como si fuera un
problema secundario. Cuando, en realidad, agrava la cuestión y empobrece más a
quien de partida gana menos dinero ante la inoperancia de todos los actores
sociales. La crisis como pretexto ha sido denunciada por los órganos de
Naciones Unidas, en particular el que conoce de derechos económicos, sociales y
culturales.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Todo
ello admitido, y dejando aparte las contextualizaciones, las convenciones
sociales hacia los salarios femeninos se mantienen. Quizá no tanto en su
versión originaria de retribución complementaria a la del <i>male bradwinner</i>. Pero sí acaso, como nueva versión muy potente,
conforme a la cual la mujer precisa de menos ingresos para atender a sus
necesidades. Y hay algo más: las historias de las altas directivas son minoritarias.
Como género, las mujeres se ubican en los trabajos menos reconocidos y peor
retribuidos. Con ser cierto que la discriminación retributiva se ensancha
cuando se escala en el sistema clasificatorio, ojalá fuese ese ese el problema.
Promocionar y ser mujer resulta muy dificultoso, sobre todo a causa de unas
prácticas informales muy eficientes.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Punto
y aparte hay que hacer en torno a la discriminación múltiple, pues el sexo se
asocia eficazmente con otras causas. Como acaba de comprobarse con las oprobiosas
sentencias del Tribunal de Luxemburgo en torno al velo islámico, que no se han
planteado el más mínimo problema en torno a la adaptación recíproca
trabajadora-empresario. Por más que resulte obvio que la identidad musulmana
trasciende mucho el concepto de religión. Sobre todo, la identidad de la mujer
musulmana. No solo con la religión: se asocia con la edad, con la orientación e
identidad sexual, con la discapacidad, con la raza…Se generan discriminaciones
múltiples y personalidades complejas que han pasado desapercibidas para el
derecho. Y que desprecian la esencia de la <i>mulier
economica</i>. Y habría que añadir las otras causas de discriminación: la mujer
inmigrante que solo puede emplearse en el hogar familiar, la que es de clase
social inferior, como se le recuerda constantemente, la que es víctima de la
violencia en todas sus manifestaciones, la que es apartada del mercado de
trabajo por reglas absurdas…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Solo
enunciando algunos problemas, se comprueba que la brecha persistirá porque no
cabe otra consecuencia. Además, la mayoría de las entidades responsables están
muy poco concernidas. Así sucede, desde luego, con los organismos públicos,
cuya contribución a la lucha contra la brecha salarial ha sido prácticamente
ninguna. Las veces que han utilizado los resortes de la LO 3/2007 no han pasado
de la categoría de anécdota. A las organizaciones sindicales habría que
pedirles mucha más implicación, porque tampoco han puesto todo de su parte, ni
mucho menos.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Todo
ello admitido, hay una verdad incómoda que se resiste a ser expresada. El conflicto
retributivo tiene muchas dimensiones. La de género es una de ellas, pero que no
solo se explica en términos “trabajadora v. empresa”. Necesita exponerse
también como conflicto “trabajador v. trabajadora”. En mi experiencia cuando me
ha tocado informar, o recurrir, o asesorar, esa ha sido la diferencia más
insalvable y a la que tozudamente todo el mundo se ha resistido. Eliminar
discriminaciones retributivas implica congelar salarios masculinos, revisar
condiciones más beneficiosas, repartir complementos salariales concedidos inequitativamente,
neutralizar partidas salariales para trasvasarlas a otros conceptos no sesgados,
topar antigüedades con la misma finalidad. En ocasiones, supone que los hombres
sufran mermas retributivas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
La “equiparación
por arriba” no siempre es técnicamente posible. Y, aunque lo sea, no siempre
resulta alcanzable. O exigible al empresario, en las mesas de negociación. Por
supuesto que sí que es realizable en la mayoría de las ocasiones, pero no
siempre. Seguramente, cuando esto se asuma, se estará en mejores condiciones
para abordar sin falsas presuposiciones el problema de la brecha salarial. Sospecho que la percepción de este riesgo condiciona bastante la posición de
cada individuo en las mesas de negociación.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pero
introducir igualdad retributiva implica, sobre todo, entender que la realidad
de la discriminación no solo se traduce en el binomio “trabajador-trabajadora”
sino en unas relaciones más diversas en las que, curiosamente, las mujeres son
siempre las perdedoras en términos de ingreso económico.<o:p></o:p></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-61734719850426492452017-02-25T09:49:00.000+01:002017-02-25T09:49:00.754+01:00MENTIROSO Y MAJEDERO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMUIexhz-trpMEB8Xxdsi19uNHOF-6q7Ojjxommqjq3blD6tqBg29iNJXGSz8_AAKYUztmcVj91PvNNygTZvmIhyphenhyphenN38pw0Der5rXJgPpGl2CZYUZdc5WbWQ9ePewTYNOJtNr5b7pMmeaE/s1600/Inigo-Serna-rueda-prensa_EDIIMA20150616_1069_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMUIexhz-trpMEB8Xxdsi19uNHOF-6q7Ojjxommqjq3blD6tqBg29iNJXGSz8_AAKYUztmcVj91PvNNygTZvmIhyphenhyphenN38pw0Der5rXJgPpGl2CZYUZdc5WbWQ9ePewTYNOJtNr5b7pMmeaE/s320/Inigo-Serna-rueda-prensa_EDIIMA20150616_1069_18.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ése es el hombrecillo, a la
sazón ministro de Fomento del Reino de España, que aparece en la foto, <i>A nobody who became somebody nobody knows
how</i>. Uno no sabe cuánto hay de ignorancia y cuánto de mala fe, pero como
debe de estar rodeado de un nutrido grupo de sesudos asesores, es la segunda y
no la primera. No me leí el borrador más que de pasada, pero hoy me estudié el
BOE y eso de que es inmodificable en tramitación parlamentaria no pasa de la
categoría de payasada. A ver, lo que dice la sentencia de 11 diciembre 2014 es
que es contrario al principio de libre establecimiento imponer a las empresas
de otros Estados Miembros la obligación de inscribirse en una SAGEP y
participar en el capital de ésta y contratar con carácter prioritario a
trabajadores de la misma puestos a disposición, a partir de un mínimo de
trabajadores permanentes. Eso es todo. Full stop. Pero dice Fomento que los
malos-malísimos de la Comisión Europea no admiten que a la norma de urgencia se
le cambie ni una coma. En particular, nada de establecer un registro de
trabajadores portuarios.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">El Reino de España ha
ratificado el convenio 137 de OIT, de 1973, sobre el trabajo portuario, durante
la regencia del General Franco. Ya en 22 abril 1975. Habría que recordar todos
sus preceptos. Pero vale con el art. 3: “</span><i><span style="color: #333333; font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">1. Deberán establecerse y llevarse
registros para todas las categorías de trabajadores portuarios, en la forma que
determinen la legislación o práctica nacionales.</span></i><a href="https://www.blogger.com/null" name="A3P2"></a><i><span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></i><i><span style="color: #333333; font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">2. Los trabajadores portuarios
registrados deberán tener la prioridad para el trabajo portuario.<a href="https://www.blogger.com/null" name="A3P3"></a>
3. Los trabajadores portuarios registrados deberán manifestar que están
disponibles para el trabajo en la forma que determinen la legislación o
práctica nacionales</span></i><span style="color: #333333; font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">”.
Es decir, según Fomento, la Comisión Europea nos impide cumplir con las
obligaciones internacionales. Por cierto, se lo debe de prohibir también a
Finlandia, Francia, Italia, Países Bajos, Polonia, Portugal, Rumanía y Suecia,
todos firmantes de dicho convenio. Por supuesto, el convenio 137 dice más cosas.
No estaría de mal repasarlo. Pero ahora toca abreviar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Además, no sé qué tiene que
ver que haya un registro de estibadores con que se vulnere el derecho de
establecimiento. En tanto en cuanto éste no se vulnere, dentro de los parámetros
de la jurisprudencia del TJUE, la regulación será válida. Aparentemente, no se
puede impedir que las empresas de otros Estados Miembros contraten fuera del
registro. Pero nada más. El registro puede existir. Y debe tener en cuenta las
especificidades de cada zona portuaria. No solo eso, es que debe existir, de
acuerdo con la normativa internacional. Por mucho que, de hecho, desapareció
por arte de birlibirloque en la reforma laboral de 1994.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">No se trata ahora de
extenderse en argumentos de por qué caben otros modelos. Yo les recomendaría a
los parlamentarios que antes de ratificar el bodrio que hoy sale en el BOE se
lean la sentencia el Tribunal de Justicia de 16 septiembre 1999, asunto C-22/98,
<i>Becu</i>. Se refiere a la compatibilidad
de un sistema de profesionalidad regulado por convenio colectivo con el derecho
de la competencia. Y -¡¡sorpresa!!-, concluye con que es compatible. Por eso,
hay que pedirles a los partidos políticos que no hagan piscinazo como anteayer
hizo mi querido John Guidetti en Ucrania y que veten esta pseudo-regulación. Es
decir, esta des-regulación.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">El Ministerio de Fomento
difama. Echa tinta de calamar. Bueno, a mí tampoco me gusta la Coordinadora.
Sus prácticas son corporativas, es verdad, como pudo comprobarse a partir de
los lamentables hechos del IV Acuerdo Estatal y de la intervención de la
Comisión de la Competencia. Creo que CIG fue ingenua al ir detrás de la
Coordinadora. Pero eso no de la da razón a Fomento. La estiba necesita
concebirse como una relación especial, por razones objetivas que da sonrojo
tener que recordar. El trabajo de carga y descarga ha cambiado mucho. Ya no es
mano de obra directa no cualificada. Los viejos de la colla ya se han jubilado.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">No se están defendiendo
privilegios, ni corporativismo. Nada de eso. Se está defendiendo un trabajo con
derechos, con una mínima estabilidad en el empleo y con unos estándares de
seguridad propios del mundo civilizado. Se intenta evitar que los puertos compitan
con <i>dumping social</i>, que es la loca
carrera que uno ya vislumbra en una zona fronteriza entre Marín, Vigo y
Leixôes.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">¿Qué dice, en esencia, el
Real Decreto-ley 4/2017? Que los estibadores son carne de empresa de trabajo
temporal, sin otra alternativa que unos misteriosos centros portuarios de
empleo que, por supuesto, no se preocupa de regular. Se preocupa de que queden
desregulados. Lo demás son transitorias. Bueno, también se preocupa de barrer
los convenios colectivos. Lo más esotérico del discurso ministerial es que la
Comisión Europea traga con la vigencia del sistema de SAGEP durante tres años y
no traga con otra alternativa que no sea abrazar el prestamismo laboral y el
trabajo casual como única salida. También tiene delito que durante todo 2015 el
Gobierno no hizo nada para cumplir la sentencia y ahora le entre la prisa,
imputando a la parte sindical unas culpas en una hipotética multa que solo cabe
atribuirlas al diletante Gobierno anterior. Y conviene añadir que,
aparentemente, la Abogacía del Estado se tomó bastante a la ligera la defensa
del modelo anterior ante la denuncia de la Comisión. Porque, con algo más de
diligencia, probablemente otro gallo hubiera cantado en la sentencia, al menos
en parte. Así lo expresé ya a comienzos de 2015 y ahora lo recuerdo. Me da la
impresión de que había cierta voluntad de engrasar las puertas giratorias.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Es decir, nada nuevo. Los
motivos de desregular la estiba son los conocidos de barrer el Derecho del
Trabajo y barrer cualquier vestigio de trabajo decente. <i>Nihil novum sub sole</i>. En la estiba, ya se fue haciendo poco a poco.
Pues, como es sabido, el sistema de relación especial era ya un queso de gruyère,
a base de exenciones y auto-prestaciones. Unas, muy justificadas, otras no
tanto. Ahora, todos los estibadores pasarán a ser víctimas del trabajo casual,
precario y sin derechos. Eso es lo que siempre ha querido el PP: el trabajo
precario y sin derechos. Ahora, en la estiba.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Book Antiqua",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">En fin, habrá que seguir la
trayectoria de este hombrecillo cuando deje Fomento. Le auguro un gran porvenir
en el mundo del tráfico marítimo, a cortísimo plazo, nada más abandonar sus
desvelos ministeriales. Sobre todo, porque ya ha dado prueba de tener memoria
de pez, como nos demostró a los gallegos con lo del accidente de Angrois, con
el aplauso entusiasta do presidentiño Mr. Bean. Un político de diseño, el Mr.
Chance del siglo XXI.<o:p></o:p></span></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1056261278542401153.post-71584686363544324762016-12-31T17:13:00.001+01:002016-12-31T17:29:17.644+01:00EL AÑO VULGAR<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTs-mz79dL3T_uCljEZ7Xx-YdK_xr9frJY5YuDny44wszR3he6kW85CYT-ZDhgYdxD3VK50y5FxIrpO1cU8Svpi5UI1ZWoK2s3QHXPq1Ljet0TpTmys-4pDMgwLzp9WGL55FBonYEkkjk/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTs-mz79dL3T_uCljEZ7Xx-YdK_xr9frJY5YuDny44wszR3he6kW85CYT-ZDhgYdxD3VK50y5FxIrpO1cU8Svpi5UI1ZWoK2s3QHXPq1Ljet0TpTmys-4pDMgwLzp9WGL55FBonYEkkjk/s1600/descarga.jpg" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
El día a día del mundo del trabajo y de la Seguridad Social
se nos ha vuelto un poco miserable. Pasada a nivel interno la expectativa de un
cambio de timón legislativo, solo cabe imaginar nuevas reformas “de acomodo”
que no van a cambiar decisivamente el panorama. Claro que es muy adecuada la
subida del SMI que hoy sale en el BOE, pero da náuseas la disposición
transitoria, que quiere confinar a todos los trabajadores de este país en el
reducto del SMI. Para los pensionistas, el factor de revalorización de las
pensiones sitúa el incremento en el 0,25, invariable en los próximos años a
menos que se derogue ese factor, claramente incompatible con el art. 50 de la
Constitución.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Las reformas de las que ahora se discute parecen todas de
tono menor. Lo de la igualación de condiciones en las empresas auxiliares da
toda la impresión de que va a degradarse en el trámite parlamentario. Lo del
ajuste de las reglas sobre la contratación temporal a la doctrina de Luxemburgo
tiene mala pinta. Lo demás, no pasan de piadosas intenciones de algún grupo
político. En términos generales, un cambio de timón en el marco legal de las
relaciones laborales parece ilusorio. Por muy paradójico que eso podría parecer
a la vista de la composición parlamentaria.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Las propuestas generales tampoco merecen grandes aplausos.
Por ejemplo, el documento del grupo FIDE, aunque muy valioso y razonable, otra vez es algo decepcionante. Como si
nuestro sistema no tuviese fallas tan obvias y tan silenciadas en términos de
pobreza, discriminación, desempleo, precariedad y personas vulnerables ¿Por qué
es tan difícil llamar a las cosas por su nombre en los grandes documentos
programáticos? El amplio consenso casi siempre es la mejor disculpa para que
todo siga igual. O se tiene voluntad de cambio o no se tiene. Los matices no son
más que matices.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La jurisprudencia no mejora la valoración global. De la del
Constitucional nada nuevo cabe destacar, a salvo de nuevas sentencias
inconstitucionales en relación con derechos colectivos e individuales de los
trabajadores y con los derechos sociales de los ciudadanos, que no merecen ya
el más pequeño comentario. La del Supremo se ha degradado lo indecible. Sin el
menor ápice de mejora en la calidad de su doctrina, ha girado
inconfundiblemente en contra de los derechos de los trabajadores en temas
sobradamente conocidos: despidos colectivos, sucesión de empresa, vulneración
de la garantía de indemnidad, ejecución de sentencias de despido, fases de
consultas, garantías en caso de extinción del contrato de trabajo…Se ha
mostrado, además, como un mal intérprete de la jurisprudencia del Tribunal de
Justicia de la UE y ha dado bastantes muestras de fragilidad interna.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
El marco de la UE tampoco ha sido pródigo en buenas
noticias. A la espera de cómo avanza el Pilar Europeo de Derechos Sociales y de
ver si hay algo de contenido por debajo de la propuesta del señor Juncker, lo
más significativo ha sido el desgarro del Brexit y las vergonzosas concesiones
anteriormente ofrecidas en materia de política social al entonces primer
ministro, que han puesto de manifiesto que las políticas sociales son una
moneda de cambio fungible. El <i>hard law</i>
apenas ha avanzado, con alguna pequeña excepción. Las instituciones no parecen
tener más rumbo que capear el temporal. Y la jurisprudencia del Tribunal, pese
a algunas sentencias de impacto en España, otra vez ha sido, en términos
generales, poco ilusionante, en temas como derechos sociales de los
trabajadores migrantes, discriminación por edad, maternidad, libertad de
establecimiento y despidos colectivos, o permiso parental, entre otras
cuestiones. Más que en términos de menudeo, se ha puesto de manifiesto, una
vez, que las grandes libertades están por encima de los derechos sociales.
Excepto cuando se trata de la libre circulación de personas, supeditada ésta a
los intereses económicos de los Estados.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Parece que son tiempos en los que solo cabe esperar que no
pasen demasiadas cosas, como si ése fuera el gran valor positivo que deja 2016,
al menos en el plano interno. Pero, sobre todo, ha sido un año de esperanzas
frustradas de cambio. Nuestro sistema normativo de relaciones laborales no es
el resultado de un amplio consenso social, no es técnicamente muy avanzado, se
mantiene mudo ante algunos de los retos más acuciantes en materia social y va
perdiendo poco a poco el vigor constitucional que tenía hace años. En resumidas
cuentas, se ha vulgarizado y se ha hecho más anodino. Lo peligroso es que 2017
no pinta mejor.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tal vez sea que en la doctrina académica andemos escasos de referentes.
Algunos, se han ido. Otros, se han vuelto mudos, o se interesan por asuntos
distintos del Derecho del Trabajo. Los hay que solo hacen crónica de lo más
cotidiano. Y a todos nos ha entrado una pereza grande por la crítica jurídica,
o nos dedicamos a asuntos muy accesorios. Probablemente, ésa es nuestra gran
culpa, que no hayamos estado a la altura de las circunstancias.<o:p></o:p></div>
Jaime Cabezahttp://www.blogger.com/profile/09489642963985955098noreply@blogger.com1