A CONVOCATORIA DE FOLGA: UNHA DATA FESTIVA

Hoxe veume á memoria a folga xeral do 14 de decembro do 1988. Era eu estudante de cuarto curso de Dereito en Santiago e tiña ao día seguinte exame parcial, creo lembrar que de Dereito Mercantil. Á hora da manifestación saín do colexio maior San Clemente acompañado do meu amigo Jacobo Cela. Achegámonos á zona vella e decidimos xuntarmos á manifestación da CNT, que nos pareceu a máis festeira. Logo paramos na Raíña, na que certamente tomamos tres ou catro viños, pois había servizos mínimos para os manifestantes voltaren con forzas ás súas casas. Xantamos e logo nos achegamos á cafetaría do colexio Rodríguez Cadarso, na que o Monchito nos serviu uns cafés algo acollonado pola folga. Máis tarde, desde logo, estudei arreo Dereito Mercantil.

Lembro daquela uns días especialmente inesquencibeis para min –e non unicamente pola participación na folga- nos que non se cuestionaba a dita participación polo feito de poder axudar á dereita. Aínda quedaban oito anos para que chegara o anzado dos gobernos Aznar! Curiosamente, o motivo da convocatoria era unha resposta a certas medidas lexislativas do goberno de Felipe González, moitas delas no ámbito da inserción laboral da mocidade.

Veume esta imaxe nidia ao ler hoxe no Faro de Vigo certas declaración do líder da dereita nas que amosaba a súa total incapacidade de entender os motivos da convocatoria da folga xeral do 29 de setembro do 2010 e expresaba a súa frontal oposición á mesma. Non quero abondar no seu discurso. Chega con dicer que esa era a súa posición, sen que fose quen de xustificar a súa postura. Pero nos da pé para sumarmos sen reticenzas a unha convocatoria intrínsecamente xusta na que amosaremos a nosa oposición a unha reforma laboral insolidaria, inicua e que non nos achega aos paradigmas europeos de regulación do mercado do traballo, senón que nos afasta aínda máis deles. E, ao mesmo tempo, sinalaremos o noso rexeitamento de certas alternativas que únicamente de xeito oportunista invocan as cuestións sociais, e que logo quedan retratadas cando teñen a máis minima responsabilidade política. Por certo, alguén é quen de invocar algunha liña de actuación política de relevo da Consellería “de Traballo e Benestar” desde que comezou a súa actuación? Eu non.

En fin, nun ambiente festivo, temos que reivindicar o día 29 de setembro a pegada social do noso marco normativo de relacións laborais. Temos que dicirlle ao Congreso e ao Senado, e por suposto ao Goberno, que o despido non ten que ser a única medida de xestión laboral, como todas estas institucións parecen crer fervorosamente.