Si que quero pór branco sobre negro un par de comentarios verbo do RD-lei 10/2010, en vigor desde antonte. Pero antes quero que se me permita un pequeno comentario en defensa das organizacións sindicais de clase, estes días obxecto da xenreira dunha sociedade acesa contra eles por falsos líderes mediáticos. É hora de que a xente de ben defenda as estruturas sindicais do Reino de España –UGT e CCOO-, á CIG e ás demáis organizacións representativas –sen esquecer outras, a CGT, USO, a CNT…- E máis que as estruturas concretas, que defendamos un sistema de centrais fortes e representativas que poidan ser contrapuntos destes mostros globalizados que son as compañías multinacionais. Cantas veces se pon en dúbida a lexitimidade destas centrais e se lles ataca polo feito de seren subvencionadas! Como se non foran subvencionados os partidos políticos, as entidades non lucrativas e, moito máis, as entidades financieiras e as empresas. Cantos euros recibiu desde o comezo da crise o sector financiero por cada euro que chegou aos sindicatos? E cantos recibiron as empresas e cantos os sindicatos? Nesta hipocresía cósmica, semella que os únicos subsidiados son os que defenden á clase traballadora. Grazas, xa que logo, ás centrais sindicais, representadas nos cadanséus líderes, nestas horas nas que reciben como “xusta recompensa” da súa loita o desprezo e a incomprensión.
Xa adiantei a semana pasada miñas impresións xerais do borrador que o Goberno remitiu ás partes sociais. Xa convertido en norma de urxencia, logo de certas innovacións interesantes, o xuízo é o mesmo, nos seus trazos xerais. Quixera salientar, porén, dous aspectos que me parecen positivos, que xiran ao redor das modificacións substanciais das condicións de traballo e o descolgamento salarial: o sistema de mediación-arbitraxe que incorporan paréceme acaído para mellorar algo a flexibilidade interna das empresas.
Todo o contrario do que penso verbo dos ERES suspensivos e do modelo alemán: unha reforma sen ningún interese que non vai valer para nada. O intervencionismo administrativo na suspensión é moito máis forte ca no despido. A mensaxe é clara ás empresas: a única ferramenta de xestión laboral é o despido.
En segundo termo, mellorou algo en relación co documento da semana pasada o tema da subvención do FOGASA do 40 por 100 ao se converter nunha ferramenta transitoria que vai desaparecer cando entre en vigor o fondo de capitalización inspirado no modelo austríaco. Con todo, seguimos ancorados na idea de subvencionar os despedimentos. Como se tivesen que ser subvencionados!
A xeralización do contrato de fomento da contratación indefinida ten efectos moi nocivos para a estabilidade no emprego a medio prazo. Como os ten, sen dúbida, o fondo de capitalización. As causas económicas, técnicas, organizativas e de produción para os despedimentos flexibilízanse aínda máis ca no primeiro documento. Diluíronse algunhas das poucas melloras que había canto aos contratos temporais. En resumo, todo flexibilidade de entrada e de saída.
Hai ou non hai motivos para unha folga xeral? Vémonos, desde logo, o día dos Arcanxos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.