18 may 2020

ELECCIÓNS AO PAZO DO HÓRREO






Xa está formalizado o que se sabía hai días: que o 12 de xullo é a data na que a xente de Galiza vai concorrer ás urnas para elexir ás deputadas e deputados do pazo do Hórreo. Realmente, era un caso típico do “xeneral no seu labirinto”. En aplicación da Lei electoral galega a votación se ten que producir antes do 31 outubro e, desde logo, todas as datas son dubidosas nunha situación sanitaria como a actual, pragada de incertezas. Que Feixóo escolleu a que, ao seu xuízo, máis lle conviña aos seus intereses é obvio, nada novo que non sucedera despois do 2013. Cousa distinta é que acerte nas súas cábalas e que o pobo lle regale unha re-elección calquera cousa menos que merecida. Pero coido que a oposición se equivoca cando critica a decisión, máxime cando hai tantas dúbidas da evolución da pandemia nos vindeiros meses. O que nos temos que esixir como mínimo é que se cumpra a lei. Vaia, que votemos.

Logo están as condicións obxectivas, que lle son tan adversas á oposición. A campaña vai ser especialmente difícil, coas restricións na convocatoria de actos públicos e cuns medios de comunicación abafantes, ben a disposición directa da Xunta do PP –caso da compañía pública de radio e televisión, exemplo das máis rexeitabeis prácticas de submisión ao poder e de represalia ás persoas discrepantes-, ben indirecta, regados con axudas públicas e controlados nun exemplo paradigmático de confusión entre información e opinión –como sucede, en particular, non únicamente, con La Voz de Galicia, outrora digno xornal e hoxendía mendaz correa de transmisión do Partido Popular-. É certo que Feixóo vai competir dopado, pero iso vai ser o mesmo o 12 de xullo ou outro día.

Por iso, hai que competir e competir duro e co convencemento de termos a razón e a xustiza da nosa parte. Hai que trasmitir a idea de que Feixóo ten que render contas ante nós.  Máis de 33 anos do PP desde 1981 imposibilitaron que en Galiza xurdira unha expresión semellante a accountability porque nen Fernández Albor, nen Fraga Iribarne nen moito menos Núñez Feixóo endexamais explicaron as cadansúas non-xestións. Unicamente as xanelas de de González Laxe e Pérez Touriño limparon algo a escuridade de San Caetano. Por comezar polo máis recente, que fixo a Xunta na situación de pandemia agás poñer paos nas rodas da xestión estatal e exercer delealdade tras deslealdade? Como, por desgraza, tería padecido a nosa cidadanía se esa manda de mediocres que nos “gobenan” en Galiza non tivese sido despoxada das súas competencias? Como sería a situación na actualidade se o pobo non se resistise ao desmantelamento da sanidade pública, como con tanta temeridade tentou a Xunta nos últimos anos?

Esta é a relidade. Hai tempo que digo que a Xunta é unha xestoría de moi mala calidade á que as súas competencias lle quedan moi grandes. Leva razón Feixóo cando recorta consellerías. Para o labor de goberno que fai, sobran todas. Sempre fun consciente de que así era en asuntos socio-laborais. E sempre sospeitei que tamén no demáis. Calquera indicador social ou cultural en Galiza leva á conclusión de que estos doce anos foron de perda de case todo. Hai meses traballei arreo no epicentro do ermo poboacional que nos deixa a xestión do PP coa súa inanidade e pensei canto se tería que ter feito. Concellos que hoxe apenas superan os mil habitantes en quince anos non chegarán ás duascentas persoas agás que sexamos quen de liscar a estos ineptos do Pazo de San Caetano. Galiza hoxe non ten política industrial, nen laboral, nen educativa, nen cultural, nen sanitaria, nen social. Ren. Vai a toa con esta xente mesquiña.

Hai que lanzar unha mensaxe de esperanza, como dicían hai máis de vinte anos os socialistas franceses de Lionel Jospin e gañaron contra-prognóstico. Xullo é un calendario tan adverso coma outro calqueira. Claro que os mass media van afogar á disidencia a Feixóo. Iso sabémolo e contra iso hai que loitar. O repartimento de escanos entre os tres partidos que teñen que pactar despois do 12 e xullo é cousa ben secundaria. Hai que traballar transversalmente e ter o convencemento de que a única finalidade é a de derrubar, para ben da nosa xente, a tanta ineptitude. Sería cousa boa que a Xunta tivese por fin a unha presidenta. Pero que o presidente se chamase Gonzalo Caballero ou Antón Gómez-Reino sería un paso de xigante. Por esta esperanza hai que traballar arreo.

Poño como cabeceira destas letras unha foto de nenos e nenas en Sarreaus, como promesa de futuro dunha terra que ten todo por diante con outra clase política ben distinta.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.