13 jun 2020

HAI POLÍTICA ADEMÁIS DE REPARTIR SUBVENCIÓNS!






Hoxe saiu publicada no Diario Oficial de Galicia a ORDE do 28 de maio de 2020 pola que se establecen as bases reguladoras para a concesión de subvencións a empresas privadas, en réxime de concorrencia non competitiva, para a loita contra as enfermidades profesionais, en especial as derivadas da exposición ao po e ao ruído, no sector mineiro en Galicia, e se convocan para o ano 2020. Un millón de euros, de fondos propios da Xunta, vanse repartir entre as empresas do sector mineiro para un fin ben útil socialmente, a loita contra as hipoacusias e, fundamentalmente, contra a silicose. Por suposto, hai que celebrar unha convocatoria necesaria. Unicamente hai que desexar que se produza un gasto eficiente que contribúa á diminución de enfermidades profesionais que son un andazo en comarcas como A Louriña ou Valdeorras. Mesmo é unha mágoa que o orzamento sexa bastante limitado, cando menos en relación con outras iniciativas de máis dubidosa finalidade.

Dito isto, habería que engadir, dúas cousas, que entran de cheo nas competencias dunha Consellería que teóricamente ten moitas, aínda que non as exerce. Dunha banda, hai que preguntar cando se vai tomar en serio a Xunta a protección das persoas que son diagnosticadas con silicose de grao 1 e que, en moitas ocasións, non ven recoñecida unha incapacidade permanente. Persoas na metade das súas vidas activas, pero con enormes dificultades de readaptación profesional e con situacións sociais realmente en risco de pobreza, cando son despedidas das canteiras porque non son aptas para o seu traballo, como expresan as certificacións dos servizos médicos correspondentes. É unha demanda constante que se lle fai á Xunta pero para a que a Xunta e o conselleiriño teñen unha inmensa hipoacusia. Debe ser que para isto tamén se pode buscar a un culpable no Ministerio de Traballo e Economía Social que agache as miserias do Goberno galego.

Por outra banda, habería que preguntar cando vai a haber unha auténtica Inspección de Minas. Na miña vida non me foi dado ver unha proposta de recargo das prestacións en canteiras e tampouco un acta de infracción ás empresas que as explotan. Debe ser que sempre cumpriron escrupulosamente coas súas obrigas preventivas. Pero, se é así, non se entende o porqué das subvencións que agora se convocan. Debe ser que ningunha empresa mineira mereceu nen sancións nen recargos. Ou que lle pregunten aos traballadores trasplantados de pulmón ou en proceso de trasplante, que xa van sendo un pequeno exército. Claro que iso non lle merece á Xunta a menor atención.

O tema é moi serio. A silicose non se pode agachar. Durante lustros e lustros as empresas que explotaban as canteiras incumpriron flagrantemente as súas obrigas preventivas. A seguridade colectiva e individual dos traballadores foi obxecto de absoluto desprezo. O resultado é que barrenistas, perpiaños e, en xeral, todas as persoas que traballan en canteiras padecen desta brutal enfermidade logo de traballar uns cantos anos, non moitos.

No sector da pedra a situación é parella, ou aínda pior con este auténtico veleno que é o silestone. Pero, cando menos, está a Inspección de Traballo e existen procedementos máis normalizados. Ademáis, non sucede como nas canteiras, nas que os traballadores pasan dunha a outra traballando para pequenos autónomos que logo desaparecen. De tal xeito que, moitas veces, as sentenzas de recargos ou de indemnizacions civís son papel mollado porque as empresas non son solventes.

Sí, señores e señoras da Xunta. Claro que nas canteiras hai un grave problema. Pero non chega con liñas de subvencións para dicir que se fai algo. Hai que ter a vontade de facer unha política real de protección a uns traballadores que aínda hoxe son vítimas das condutas máis irresponsables. Non chega coa política da cenoria. O pao tamén debe existir. E, ademáis, protección social para os traballadores máis vulnerables, que son máis dos que pensan na Xunta.


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.