18 jun 2020

FALANDO DAS COUSAS DE COMER









Hai en Galica unha Consellería de Política Social, cando menos iso di o Diario Oficial de Galicia. Á fronte da mesma hai unha enigmática conselleira, Dª Fabiola García, da que case nada se sabe. É un asunto ben curioso porque, con todo o debate que houbo estos meses en relación co impacto da COVID19 nas residencias da terceira idade, seu nome non aparecen nos medios de comunicación, agás que compareceu no Parlamento para exculparse de todos os fallos, que son responsabilidade do vicepresesidente do Goberno español, Pablo Iglesias. Nada que se distinga da praxe do seu presidentiño Feijóo. As desgrazas son culpa dos de fóra, aínda que a Xunta teña as competencias todas. En fin, non quero falar de Dª Fabiola, da que case nada sei, como me sucede coa meirande parte dos membros da Xunta, figuras decorativas e mariachis de Feijóo. Do que quero falar é das políticas sociais en Galicia.

Quero preguntar por que a pobreza –índice AROPE- creceu en Galicia nos últimos anos, ata 2018 (do 2019 non teño datos oficiais). En Galicia hai menos pobres que no Estado, por razóns obvias, pero a diferenza diminuiu desde a saída da crise do 2008. O máis grave é que nunha época de crecremento sube a pobreza. Iso é inxustísimo e insorportable nunha sociedade democrática e profundamente reaccionario. Cando a nivel estatal baixa consistentemente a pobreza, sube en Galicia. Algunha responsabilidade ten a Xunta. Ou é culpa de Madrid?

Neste contexto, o Goberno estatal ven de aprobar o ingreso mínimo vital. O que obriga a preguntar que vai pasar coa Renda de Inserción Social de Galicia. O IMV é compatible con axudas autonómicas, pero a RISGA non o é con calquera outro tipo de subsidio. Era lóxico no seu contexto. Pero iso obriga a preguntarse como se vai reformar a RISGA e, en Xeral, a Lei de Inclusión Social, aprobada no Hórreo en 2013, para que non haxa duplicidades nen lagoas de cobertura. Unha lei que, coñecida polos seus feitos, é unha norma fallida, porque produciu un incremento da pobreza en Galicia. Por dicir a verdade, teño a impresión de que o problema non estaba tanto na lei canto na ineptitude da Xunta. Pero obriga a preguntarse como debe cambiar a acción social en Galicia a entrada en vigor do IMV. Non escoitei nada do PP neste debate, e menos da Xunta. É un asunto fundamental en época electoral, pero que evidentemente lle queda grande ao candidato pepero.

O asunto das residencias é clave. Non teño elementos de xuízo para responsabilizar a ninguén da traxedia que sucedeu e que ten evidentes puntos escuros na xestión da Xunta. O que quero salientar é que, ata hoxe, ingresar nunha residencia é un artigo de luxo para as persoas da terceira idade. Moitas viuvas neste país que cobran máis da pensión mínima non teñen rendas suficientes para paga unha residencia e viven e morren soas e ailladas pola neglixencia da Xunta. É dicir, a Xunta ten unha débeda previa para a cidadanía galega, que é a accesibilidade a residencias para persoas da tercera idade sen recursos abondos. É fundamental subliñar esta carencia cando hai que reformular a asistencia social e os servizos socias nesta encrucillada entre Seguridade Social e Asistencia Social.

Finalmente, hai que falar de dependencia. A Lei de depedencia está subdesenvolvida en Galicia. Segundo o dictame do 2019 do Observatorio da Asociación estatal de directores e xerentes en servizos sociais, Galicia é a terceira Comunidade Autónoma con menos gasto público por persoa dependente, únicamente superando a Valencia e a Canarias. Se o gasto medio a nivel estatal é de 625,63 euros, en Galicia é de 480,68. Claro que, no entanto, hai vacacións fiscais en Galicia estos meses. A atención a dependencia é claramente o cuarto piar do Estado do Benestar e neste asunto tamén a Xunta fracasa estrepitosamente.

En fin, esta é a eficacia da Xunta de Galicia. Poño en foto a doña Fabiola, non para botarlle responsabilidades, non. Ela simplemente é unha xestora á que non se lle deu capacidade política ningunha. É para que a xente da terceira idade e dependente poña cara á persoa que asina as denegacións de axudas ou as axudas ruíns que perciben. Xa sabemos que o único responsable de todos os males que hai en Galicia, e en particular en política social, é Pablo Iglesias…

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.