ALCALDES E ALCALDESAS DA MARIÑA, APAÑÁDEVOS POLA VOSA CONTA

Dez das catorce persoas que rexen os Concellos da Mariña asinaron hoxe unha moi interesante declaración conxunta da que trascendeu particularmente o pedimento de que se adiaran as eleccións nos mesmos polo gromo de COVID19 que se está a espallar por esta zona de Galiza. Non vou entrar nesta polémica tan quente onte a hoxe, pero si noutras partes da declaración que teñen o mesmo nivel de interese.

En particular, quéixanse da deixación de funcións da Consellería de Sanidade da Xunta de Galicia e do desleixo que sufren por parte da Administración Autonómica, que unha vez máis non asume as súas responsabilidades legais, senón que fai unha delegación imposible de cumplir á vista das circunstancias por parte das Administracións Locais. Os e as rexedoras dos Concellos expresan a súa fonda preocupación por este abandono, no contexto dunha crise sanitaria de evidente carácter supramunicipal. É dicir, a única xestión que fai unha Consellería dirixida por un tal Vázquez Almuiña é pasarlles a pataca quente a uns Concellos que expresan a súa incapacidade e imposibilidade material para garantir a saúde e a seguridade dos seus cidadáns e cidadás. Pero claro, os membros da Xunta, “impasible el ademán”, como lles aprenderon no partido.

A verdade é que teño relación con algún deses Concellos. En particular, co de Viveiro, no que hai dous anos tiven a oportunidade de colaborar na elaboración da súa Relación de Postos de Traballo. Onte eu escoitaba na SER á súa alcaldesa María Loureiro e pensaba canta razón tiña nas súas queixas. Ela xa ten moita experiencia de como a Xunta non xestiona nada e logo os Concellos énchense de competencias impropias que non lles debían corresponder. Nas miñas reunións coa moi eficiente e xenerosa secretaria do Concello, María Luz Balsa, moito tivemos que reflexionar verbo de se incluír no cadro de persoal postos de traballo que en lóxica competencial debían ser responsabilidade da Xunta. Diversos servizos sociais, grupos de emerxencias supramunicipais, unidades de atención sanitaria, persoal de prevención de incendios e unha longuísima listaxe pon ás claras que os Concellos galegos teñen que suplir a inoperancia da Xunta. Como resultado, teñen cadros de persoal imposibles e dependen sempre de subvencións da Xunta, que non fai outra cosa que repartir cartos. Repartir cartos é moito máis doado que responsabilizarse dos servizos.

É dicir, o que está a pasar estos días coa sanidade é unha paráfrase do que son sempre as relacións entre a Xunta e os Concellos. Os Concellos, inzados de competencias impropias por mor dunha política de deixación de funcións da Xunta. Os Concellos, cangados de responsabilidades que non son súas, pero que teñen que desenvolver para que os seus cidadáns e cidadás non queden desasistidos. E logo hai que aturar este inmenso aparato de propaganda que fala da eficacia de Albertito Núñez! Hai que calar cando di que votar vai ser tan seguro como ir á farmacia. Será pola súa xestión!!! Se o domingo hai un chisco de seguridade nas mesas electorais da Mariña, será grazas á lealdade institucional dunhas rexedoras e uns rexedores locais, non pola traizón que lles fai a Xunta á xente destas comarcas do Cantábrico.

Por todo isto, hai que expresar toda a solidariedade nosa con estos dez alcaldes e alcaldesas. Eles representan o mellor do noso país e mándanos unha mensaxe de esperanza de que outra xestión é posible en Galiza. Mellor dito, é posible unha Galiza na que haxa xestión a prol da xente. A inoperancia da Xunta e a súa deslealdade co país non poden gañar. Nen o domingo nen nunca máis.

Poño en foto a Praia de Area, en Viveiro. Un  dos areais máis limpos e marabillosos do noso país. A Mariña pasará este pequeno andazo. Tamén pasará a crise de Alcoa por máis que a Xunta sega sen facer nada ao respecto. Pero hai sen dúbida unha débeda grande de investimentos con estas comarcas.