Hoxe se recolle con gran luxo de
detalles no “experiódico independiente de la mañana” as intencións do
presidente da Comisión Europea de eliminar perto de 80 normas comunitarias. Por
desgraza, o grupo do ECR, do que falaba o outro día, xa lle está a transmitir á
Comisión o andazo de que hai demasiada Europa. Sobra Europa, hai que afortalar
as competenzas nacionais, hai que restrinxir a acción dos órganos da Unión
Europea aos asuntos aos que non cheguen as
competenzas estatais, hai que diminuír a burocracia…
Por suposto, as Directivas socias
hainas que reconsiderar: a proposta de revisión da Directiva de maternidade,
como exemplo simbólico, ten que decaer porque a amplación do permiso está fora
da axenda política. E, aínda que non aparece nos medios, a de desprazamentos trasnacionais
de traballadores está en vía morta, ao tempo que sentenzas do Tribunal de Xustiza
afondan máis na ferida da libre prestación de servizos. Iso si, as políticas
europeas de inmigración teñen que articularse máis, para dar cumprida satisfacción
á axenda política dalgúns partidos. É dicir, o grupo Popular Europeo “abarloado”
con Marine Le Pen, Nigel Farage, Geert Wilders e a súa troula, para regocixo e
esmorga de Cameron e Václav Klaus. É dicir, inmigración “controlada” de
traballo cualificado, nada máis, “que non veña ninguén a pedir esmola”. E
reforzamento da loita contra a inmigración irregular. Aparentemente, esa é a “nova”
e “democrática” Europa.
Ao mesmo tempo, esa mensaxe cutre
de que a Unión Europa xa non ten que crecer máis logo de Croacia. Por suposto,
pechada a arela que tantos sentimos de achegar o mundo musulmán e, en
particular, de integrar á República Turca, nuns anos tan convulsos na nación de
Atatürk. Europa sempre no aquén do Bósforo, como se polo estreito non cabera a
Declaración de Schumann.
Outra nova decepción. Algúns pensabamos
que Jean-Claude Junker sería un político con máis vocación europea que o seu
insignificante predecesor. Pero non, o “realismo” lle entrou nas veas como unha
heroína destrutiva. É que esta é a Europa que debe prevalecer? Cando xusto foi
a folga xeral en Italia pola reforma laboral, hai que decatarse de que algo
moito máis grave está a pasar. Que Europa se encolle como un tecido vello. Un
ten que pedirle algo máis, moita máis belixerancia á ETUC e, por suposto, á esquerda
no Parlamento de Estrasburgo. E, en particular, esixirlle aos “socialdemócratas”
de Martin Schulz que despexen as dúbidas que hoxe nos caben a moitos verbo da
súa complicidade con esta Comisión tan envelenada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Os comentarios son benvidos neste blog, xa que o seu obxectivo é ser un punto de encontro e de diálogo co autor. Podes deixar a tua opinión, que pode non coincidir coa miña, pero sempre con cabeza. Os comentarios destructivos ou que falten ó respecto dos participantes no blog serán eliminados.